Durmuş Hocaoğlu'dan bir entelijansiya kritiği

Osman Berat Çelebi yazdı.

Bir adam düşünün; 45-50 kilo civarında, yüzünün kemiklerini ve parmaklarının eklemlerini rahatlıkla seçebileceğiniz... Gür bir sesle konuşur ve kendisini her kültür, her branştan ve her görüşten insana dinletir. Mülahaza, münazara ve yer yer de münakaşadan çekinmez. Günde bir iki saat ya uyur ya da uyumaz. Bir anda manyetik alan teorilerinden emsal verir ve bunu kozmoloji ile bağdaştırarak "sosyal" bir alandan misaller sunar. (Buna "fizikalizm" diyecekler ve itiraz edeceklere pamuklara sarılmış bir ilim anlayışı ile mutluluklar diler, Hoca'nın Laisizm'den Milli Sekülerizm'ekitabının önsözünü okumalarını tavsiye ederiz.)

Olayın ciddiyetine göre anlattıklarına zaman zaman sinirlenir. Sayısal, sözel gibi yalnızca üniversite imtihanlarına girişte var olan, lakin bilimsel hayatımıza müteessif bir şekilde tesir eden ucube ayrımlara takılmayan bilim adamlarına rast gelmek, her üniversite öğrencisi için eşine az rastlanır bir haslet olsa gerek. Alanı dışında zevkler ve meraklar ile öğrencisini aydınlatır ve muhakkak etki eder.

Ne var ki gün geldi. Azrail isimli melek görevini ifa etti ve Durmuş Hocaoğlu'nun takipçisi olan benim gibi birçok kimse fikren öksüz ve zihnen yetim kaldı. Rahmetli Hoca'nın ağır düşüncelerin yükü altında gitgide zayıflayan vücudu, yazılı gün geldiğinde, cismi âlemden ayrıldı. Kaybının üzerinden 5 sene geçti. Kendine has mühendis özellikleri ile felsefenin içinden bakışlarının damakta bıraktığı tat ve zihinde oluşturduğu farklı perspektifler açısından kendine köşe edinmiş birçok yazarın çok daha ötesinde olduğunu köşe sahiplerinin ağzından da işitiyorduk.

Rahmetli Hoca, bilgisayar yazılımcılarının tabiri ile "open source" (Türkçesi “açık kaynak”) bir entelektüelimiz olduğu için, kendisini özleyen yahut kendisinin metodolojisini merak edenler için hâlâ aktif olan sitesinden ve kitaplarından istifade etmek mümkün.

Devamı: http://www.dunyabizim.com/Manset/22665/durmus-hocaogludan-bir-entelijansiya-kritigi.html