Ve niceleri de bu fıtrî duyguyu insanın kalbine yerleştiren Yüce Rabbin sınırını koruyarak, heva ve heveslerine, nefis ve şeytana direnerek sınavı kazandılar. Tıpkı Kûfe’li Abdullah gibi.
“Allah’ım! Kulağımın ve gözümün şerrinden, dilimin ve kalbimin şerrinden sana sığınırım.”
Hz. Muhammed (sav)
Aşk, ilk insanla birlikte var olan, bize atamız Âdem’le Havva’dan bir miras.
Bu uğurda nice insanlar akıllarını yitirdiler, iffetlerini yitirdiler, masumiyetlerini yitirdiler. Ve niceleri de bu fıtrî duyguyu insanın kalbine yerleştiren Yüce Rabbin sınırını koruyarak, heva ve heveslerine, nefis ve şeytana direnerek sınavı kazandılar. Tıpkı Kûfe’li Abdullah gibi.
Neha’ bölgesinde yaşayan bu genç, gördüğü bir kıza âşık olur. Onun uğruna neredeyse aklını kaybedecek noktaya gelir. En sonunda babasından kızı ister. Ancak cevap olumsuz olur.
-Maalesef kızım, amcası oğluna nişanlıdır. Sen zahid, terbiyeli bir gençsin, kızımı sana seve seve vermek isterdim ancak bir defa söz verdim.
Bunu öğrenen kız da çok üzülür çünkü o da sevmektedir. Bir gün haber gönderir:
-Beni ne kadar çok sevdiğini biliyorum. Senin bana olan aşkınla birlikte benim problemlerim de arttı. İstersen seni ziyarete geleyim veya evime gelmen için bir imkân sağlayayım.
Genç, gelen haberciye net konuştu:
-Hayır bu seçeneklerden hiçbirini istemiyorum. Rabbime karşı gelirsem, beklenen o büyük günün azabından korkarım. Alevi olmayan ve sönmeyen ateşten korkarım.
Ceza gününün dehşetinden kendini korumaya çalışan bu gence olan aşkı daha da artan kız dedi ki:
-Senin gerçek bir aşık ve Allah’tan korktuğunu görüyorum. Seni tebrik ediyorum.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.