Eşleri Ünlü Şairleri Yazdı

TÜRK edebiyatının usta şairleri Sabahattin Kudret Aksal, Salah Birsel, Edip Cansever, Ahmet Muhip Dıranas, Attila İlhan, Behçet Necatigil, Tahsin Saraç, Cemal Süreya ve Can Yücel’in yaşamı eşlerinin anlatımından okuyucuyla buluşuyor.

‘’Gezindim Boş Odalarda’’ adlı kitabın yazarı Sevim Dabağ, şairlerin eşlerinin sorularına verdiği yanıtlarla edebiyat meraklılarına onların bilinmeyen detaylarına ilişkin ipuçları da sunuyor.
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınlarından çıkan kitapta ayrıca şairlerin özgeçmişi, eşleriyle tanışma hikayeleri, eşlerine yazdıkları ‘’romantik mektuplar’’ da yer alıyor. Aynı zamanda yaşadıkları dönemin kültürel, sanatsal, tarihî özelliklerine de ışık tutan şairlerin eşleri sorulara verdikleri cevaplarla şairlerin yazım sürecini de gözler önüne seriyor.
İşte yazarların şiir yazım süreçleri:
‘’Münire Aksal: Genelde geceleri yazardı. Bazen aklına bir sözcük ya da dize gelse, gece yataktan kalkar yazardı. Ya da kapı çok hızlı çalınmıştır: koşarak gelir, üstünü çıkarmadan, daktiloya kağıdı takar, cebinden parça parça  kağıtlar çıkarır yazmaya başlardı. Yemek yediyse peçete kağıdının veya sigara paketinin üzerine yazardı.
Mefharet Cansever: Edip şiirlerini genellikle sabah ile öğle arası bir saatte yazar, kahve molası verdiğinde de ilk bana okurdu. El yazısından çok direkt olarak daktilo ile yazardı. Edip tiyatro oyunu yazmayı çok arzu ederdi. Ne  yazık ki ‘Ben Ruhi Bey Nasılım’ ölümünden sonra tiyatrolaştırıldı. Ama kendisi göremedi.
Münire Dıranas: Şiirlerini evde ve masanın başında yazardı. ‘’Ağrı’’ şiirini askerlik yaptığı Sürbehan’da, bir tahta masa ve gaz lambası ışığı altında tam bir yılda sabahlara kadar yazdı. Beni de beraberinde oturttu. Ahmet Muhip Dıranas’ın bütün şiirlerini ezbere bilirim.
Biket İlhan: Attila’nın mırıldandığını duyduğumda dikkati dağılmasın diye ortada görünmez, çalışma odama kapanırdım. 20 yıllık beraberliğimiz boyunca da bunu yaşadım. Çünkü şiirlerini kendi kendine söyleyerek yazardı. Hiç bitmedi o mırıltılar.
Huriye Necatigil: Bir şiirin oluşumu sırasında tamamen içine kapanır, dış dünyayla ilişkisini neredeyse keserdi. Bu dönemlerde gergin ve sinirli olurdu. Onu rahatsız etmemeye özellikle dikkat ederdik. Bazen bu gerginlik günlerce sürerdi. Ama içine sinen bir şiirini tamamladığında günlerce suskun geçen akşam soframız birden şenlenirdi.
Vildan Saraç: Tahsin şiirlerini yazmak için kendine bahçe katı bir ev aldı. Şiirlerini evdeyken ya yatağında ya da masa başında yazardı. Kurşun kalem ve müsvedde kağıdı kullanırdı. Düzeltmelerini de bu kağıtlar üzerinde yazarak hazırlardı. Tercümelerini doğrudan daktiloda yazar, müsvedde yapmazdı.
Zühal Tekkanat: Cemal Süreya’nın, tanığı olduğum kadarıyla şiir notları, rakam yazmaları, uykusu hep yarım yarımdı. Sayfaların üzerini yazar çizer, uyurken kalkıp notlar alırdı. Sürekli ayaktaydı. ‘’


NECATİGİL’İN YAZDIĞI MENDİL ŞİİRİ

Behçet Necatigil, ‘’Yarin mendili nakışlı/Okşadım ellerimle/
Göz göz üzerimde, Çevre ateş içinde/Daralmakta çember/
Biz yanarsak beraber yanarız/Seninle beraber...’’ diye başlayan ‘’Çevre’’ şiirini eşi Huriye Necatigil  ile tanıştıkları ilk dönemde
yazar. Şiirin yazılma hikâyesini, ‘’Bir okul gezisinde mendilimi bir süreliğine eline alıp birkaç gün sonra da o meşhur şiirini yazarak bana getirmişti’’ şeklinde anlatan Huriye Necatigil, bu şiirin
yakınlaşmalarının başlangıcı olduğunu ifade ediyor.

Haber: Sanat Alemi