Bir bakıyorsunuz; yolun iki tarafından yeşil çardaklarla, bitkilerle aşağıya doğru inen bir altgeçit.
İnsanlar için olanını gördüm ama böylesini ilk defa...
Bozayılar, kurtlar, vaşaklar, ceylanlar ve elbette insanlar otoyol riskini yaşamasın diye.
Doğal hayata “saygı geçidi” bu...
İşte bu geçidi planlayan bir profesörün genç bir çevreci olarak portresini aktarıyorum...
Üstelik kendi ağzından.
Lütfen sonuna kadar okuyun.
ÇAĞAN BEY ANLATIYOR:
“Dört yaşındayken futbol oynayan çocuklara katılmak yerine Ataköy’de henüz tamamen yok olmamış çayır ve sulak alanlardaki hayvanları incelemeye başladım.
Böcek, kertenkele, kaplumbağa, kirpi, yılan ve diğer hayvanları zarar vermeden yakalayıp biraz baktıktan sonra bırakırdım. Kuşlar elbette daha erişilmezdi. Dürbünüm ve arazi rehberim olmadığından kuş gözlemciliğinin farkına ancak 13 yaşında vardım. Bir gün gazetede Doğal Hayatı Koruma Vakfı’nın kuş gözlem etkinliği ile ilgili bir haber okudum. Okul çıkışı etkinliğe gidip Hollandalı doğa korumacı Gernant Magnin’in odasını buldum.
Böylece başladım.
İstanbul Robert Koleji’ndeki eğitimim sayesinde Harvard Üniversitesi’ne erken başvuruyla ve burs kazanarak Aralık 1992’de kabul edildim. Harvard Üniversitesi Zooloji Müzesi’nde küratöryel asistan olarak işe girdim.
Harvard Üniversitesi’ni üç yılda bitirdim. Biyoloji ve antropoloji alanında dereceyle mezun oldum.
11 BİN KUŞ TÜRÜ
2000 yılından itibaren 2 milyondan fazla veriyi kapsayan dünya kuşları veri tabanı çalışmasını başlattım.
Dünyada herhangi bir canlı sınıfı için oluşturulmuş ilk ve en kapsamlı veri tabanıydı bu. Bu veri ortamı, 22 yıldır hâlâ düzinelerce öğrenci ve gönüllü ile güncelleniyor.
BİR KELEBEK TÜRÜNE ADIM VERİLDİ
2001’de Harvard, St. Petersburg ve ODTÜ üniversiteleri ile organize ettiğimiz bir gezide, Trabzon ve Hakkâri arasında kelebeklerin izini sürdük. Bir ayda sekiz yeni kelebek türü keşfettik. Birine ismim verildi. Gezi boyunca fark ettim ki kelebeklerin beslendiği alanların yaklaşık yarısı altı yılda yok olmuştu. Belki de bu yüzden, hiç bilinmeyen diğer kelebek türleri nesli keşfedilmeden tükenmişti. Beni sarsan bu düşünceyle Doğu Anadolu’nun doğasını korumak için bir şeyler yapmaya karar verdim. 2003 yılında Kars-Iğdır Biyolojik Çeşitlilik Projesi’ni başlattık.
Kuzeydoğu Anadolu’yu seçmemin sebebi, bölgenin Kafkas ve Anadolu-İran biyoçeşitlilik sıcak noktalarının kesişiminde olmasıydı. 2007 yılında kurumsallaşarak Ardahan, Ağrı, Kars ve Iğdır odaklı Erzurum ve Artvin’i de kapsayan ‘KuzeyDoğa Derneği’ni kurdum.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.