Gazel Tarzında Şiirler Yazılmaz Oldu

Bazen şiir meclislerinde bulunmuşluğumuz olur. Okunan serbest tarz şiirleri oldukça severim, okuyan hakkını verirse elbet. Nihayetinde meramdır, önemli olan. Lakin şekil iyi olursa daha iyi olur da şekle bağlı kalmak istemez, şimdi yazanlar. Bunun geçmişle bağlantısı da var. Çünkü düne dair ne varsa sahiplenilmediği ve bunu sahiplenenin yok sayıldığı, şiirle hemhâl olanların bilgisi dahilindedir.

Serbest ölçü ile yazanların kullandığı dilin süzme balla ilişkisi üzerinde durmak istiyorum. Peteğinden ayrılan balda, lezzetin bir bölümü öncelikle yitirilmiştir. Hele kara kovan  olsa bile. Ne yazık ki kovan, kara kovan değil, peteğin de kendisi gerçek petek olmaktan uzak. Kovanların yanında şekerli su dolu kaplar varken, arının çiçek çiçek dolaşması mümkün mü? Çok kazanma uğruna arıyı da kandıran insanımız, işyeri levhalarında istediği kadar " Gerçek Bal Bulunur", "Hakikî Bal Bulunur " yazılarını yazsın, balın hakikî olanını bilen bilir.

Günümüzde şiirde olanlar da aynen yitip giden kara kovan balı misalidir. Her derde şifa olan bal ve Kur'an-ı Kerim'de bir sûreye isim olan bal yapan arı (: Nahl Sûresi) ...  Arıyı kandıran ve bizi glukozla başbaşa bırakanda kabahat aramayanlar, şekerle karışık balı, hangi derde derman niyetiyle sunmaktadır ve yüzleri niçin kızarmamaktadır?

Yüzlerce yıllık şiir geleneğini hiçe sayanlar, düne dair ne varsa mirî malı misali har vurup harman savurarak tüketip, el yazmalarına daki tahammülsüzlük göstererek, çağlara tanıklık eden eserleri ortadan kaldırdırırken nasıl bir başarı grafiğine sahip oldular? Yazılan eserlere bakıldığında bir kısmı hariç, kalanların şekerli baldan farkısızlığı ortada değil midir?

Kara kovan balı ve şekerli bal ....Dünün şiir ihtişamı ve günümüz şairinin bilgi birikimindeki zavallılığı....
Kimi zaman yazdığımız uzun yazıların okunmadığını ben de bilmekteyim. Bu yazımızda gazel üzerine birkaç cümle ile meramımızı dile getirirken, sözü yazdığımız bir  kaç gazel ile bağlayalım:

Kanar Gazeli

Yüreğim çizili bir kadehtir kırık her kırık parçanın arasından pembelik kanar
Sızar haberi yok kimsenin lakin sözdür her şeyi kıran benim kalbimdir kanar

Söz meclisinden uzak durmak yaraşır kendisi kırılmak istemezse insanın o zor
Kendini bilmez, haddini tanımayan  çıkar konuşur beyhude böylece söz kanar

İnsan her zaman bülbül kesilmez kanamamışsa gül bakarsınız acemi çaylaklar
Kendisini şah-ı bahçe sayar bakarsın şitada  bu yüreğe dokunur bundandır kanar

Kalem tutar eli öyle zanneder sırtı sıvazlanmış kendisini sözden kopartmış eşhas
Gazete köşesini işgal etmiş eşkiya durmadan vurur gönlümü bu ondandır kanar

Bilmezler bilinmez elimize geçse sözün sultanlığıtevbe etmeli kelime israf edenler
İnsan konuştuğundan sorumludur lûgâtimizde  boş sözlü olanlar yalanlara kanar
........

Leyla Gazeli

Mecnun olamadım Mecnun olmaya aday değilim ulaşmam zor Leyla
Bilirim vahada değilim kaldığım şehirdir şehirler vahadan zor Leyla

Acılarımı topladım hüznümle çarptım sana bağlılığım daha arttı canım
Nereye bakarsam sen varsın karşımda durursun varmayı sor Leyla

Adadığım şiirlerimde sen varsın çağın engellerini aşabilmek oldukça zor
Zorluğa katlanırım ondan değildir  sitemim giydiğim elbise dar Leyla

Dertlerime derman ararım herkes ağu sunar ilaç yerine ben kahroldum
Toprak yorganım olsun söz sözlerin bana tesellidir kollarına sar Leyla

Aşk şiiri şairi olamadım bilen bilir kime şiir yazdığımı saklamadım ol zaman
Keşke saklamasaydım sevdamı hasretim sanadır sana vuslat  kor Leyla
.......

Bağlar Gazeli

Gönül bu her dem mutlu olmak ister insanlık huzura kavuşursa ömrü bağlar
Nice insan gördüm ömr-i hayatında daim keder, acı, yas, hüzün, gam bağlar

Ne yapmalı insanlık için elden ne gelir istersek bir çare bulalım dünya ağlar
Manzaralar korkunç bu ne haldir dayanamaz yürek acıyla içimi hep bağlar

Hayata tutunmak lazım gelsin dünya âlem bir çıkış yolu bulsun aşılsın dağlar
Çoğu keyf içinde kendi rahatını düşünür  insan bu vahşeti nasıl birbirine bağlar

Şairim dayanamam yürek kan kusar nedendir bu tembellik nedir bu bağnazlık
Ey yürek kararlı ol gün susmanın demi değil bağrım hûn dolu karalar bağlar

Geldiysek dünyaya elbet ağlamak vardır gülmek kısmeti olmayacak mı bizim
Gün gelir de tarihe kayıt düşülür elbet o dem bakarız acep karaları kim bağlar

10.02.2011