Fakülte yıllarımda bazı Kürtçü öğrenciler, 'Az kaldı, sizi Diyarbakır'a pasaportla alacağız' diye takılırlardı. Aslında bu basit bir şaka değil, bazı hülyaların dile getirilmesiydi. Aradan yarım asır geçti ve Diyarbakır'ın statüsü hiç değişmedi. Eski bir Türk-İslâm medeniyet merkezi olan Diyarbakır, -kim rüyasında ne görürse görsün- Türkiye'nin bir parçası ve eski bir Türk şehri olarak, bazı sorunlarına rağmen gelişmeye devam ediyor...
***
Başbakan Erdoğan, Barzani ve yeni transferimiz Şivan Perver ile beraber hafta sonu Diyarbakır'da düzenlenen görsel şöleni seyrederken, Türkiye'nin büyük çoğunluğuyla birlikte ben de karmakarışık duygular içindeydim.
Bir yandan, yıllardan beri Diyarbakırımızı Kürdistan'ın merkezi olarak lânse etmiş Kürtçü azınlığın ve dış odakların hedeflerine bir adım daha yaklaştıklarını düşünerek üzülüyor; onbinlerce kişinin bulunduğu törende, ön saflarda sadece birkaç Türk Bayrağı'nın yalnızlığının hüznünü yaşıyor; Başbakan'ın, Kerkük,Erbil, Musul gibi bin yıllık Türkmen diyarlarını 'Kürdistan' olarak nitelendirmesinin ağırlığı altında eziliyor ve milletin yüzde 90'lık kısmı gibi 'Biz bu şehitleri boşuna mı verdik?' diye şikâyet ediyordum.
Diğer yandan, bunun bir 'kaynaşma' toplantısı olduğunu ve Diyarbakır'da yapıldığı takdirde Güneydoğu halkı tarafından 'dostluk mesajı'nın alınabileceğini; bu sembolik 'buluşma' sâyesinde Güneydoğu halkının terör taraftarı grupların ve siyasetçilerin istismarından kurtulabileceğini düşünüyor; büyük çoğunluğun haksızlığa uğradığını ve gururunun kırıldığını bilsem de artık 'yeni sayfaların' açılması gerektiğini görüyordum.
Yazının devamı için: http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/guzel/2013/11/20/kimse-ozerk-yonetim-hevesine-kapilmasin
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.