Sol duvarda çerçeve resimler, hemen yanında puslu bir pencere ve çerçeve manzaraların karşısındaki duvarda boş bir çerçeve. Dünyanın bir tür özeti olan bu odanın hemen önünden yetmişli-seksenli yıllarda kaplumbağa diye bilinen Vosvos otomobil geçiyor. Kapak hikâyeyi gayet iyi özetlemiş. Hatıranın yaşanana galebesi gibi bir mesaj okudum bu kapakta. Vosvos otomobil ayakları yerden kesmeyi vaat etse de dünyanın halini yansıtıyor. Sözünde durmuyor ve yarı yolda bırakıyor insanı. Mehmet Şeker’in Geçti Dost Kervanı isimli yeni öykü kitabını okumaya kapağından başladım. Gurbetteki bir insanın sıladan gelen bir mektubu okurken hissettiği iç acılarına benzer şeyler hissediyorsunuz bir öyküden diğerine doğru açılırken. Her dakika önünüzden bir göç katarı geçiyor sanki.
Öncelikle şunu söylemeliyim, Mehmet Şeker’in öyküleri hayatın içerisinden ve gerçek olandan daha sahici bir etkiye sahip. Kurmaca acılardan ve ısmarlama dertlerden kolaj yapma yoluna gitmiyor. Bir muhabbet ortamında anlatılan, duracağı yeri bilen hikâyelerden. Artistlik yok, zaten bu hikâyelerin böyle bir artistliğe ihtiyacı da yok. Okuyucuyu şaşırtma, sarsma, ters köşeye yatırma ya da dumura uğratmak gibi bir sonuca da yatırım yapmıyor. Olayların, olguların ve öykü kişilerinin mevcut pozisyonları zaten doğal akışı içerisinde bir yere yaslanmadan bunu başarıyor. Bir toplulukta olanca sahiciliğiyle anlatılırken dinleyenlerin her kesitinde “hay Allah!” diye iç geçirdikleri cinsten öyküler yazıyor Mehmet Şeker. Anlayacağınız bunu o öykücü kimliğini kasmadan büyük bir ustalıkla başarıyor.
Devamı: https://www.milligazete.com.tr/makale/5769575/huseyin-akin/gecti-dost-kervani
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.