Hüznüme ortak arıyorum

Hüznüme ortak arıyorum, Ey Can!..

Gamlı bir bahara girerken gittikçe kırlaşan saçın hikâyesini anlatmayacağım ve seni kendi dertlerime ortak kılarak, bencilliğimi konu edinmek istemeyeceğimi bilmektesin…

Her baharda beni bir keder tutar, geleceğe dair ve ben, kurduğum hayallerimin esaretinde ömrümü gölgemle beraber sürüklerken, yaşantımın sessizliğinden değil, sensizliğinden ürper dururum, açıkçası.

Ey Can!.. Neden bu duruma düştük? Kolumuz, kanadımız bizi asumanın yüceliklerine değil de neden yeryüzünde inmeli bir insanın acziyeti gibi bize eza verir oldu, kırıklıkla?

Biz, ne günah işledik de bunca sıkıntıya reva görüldü, yaşadığımız hayat boyunca içinde bulunduğumuz ömrümüz?

Ey Can!.. Herkes kendi günahını yükler ve omuzlar, aslında. Bunu bilmekteyiz.

Biz, hangi günahları işlediğimizin farkında olmadığımız için, daha bir üzülmekteyiz, açıkçası. Nerede hata yaptığımızı sorgulamaktan bile aciz bırakılmış, kendi değerlerine yabancı kılınmış, başkasına tam teslimiyet içinde bir sığıntı olarak yaşamanın cezası mı çektiğimiz?

Ey Can!.. Hata yaptığımızı bile kabul etmemiz, aslında bir kıymet taşırken, değere sahip olurken, bunu kabullenmeyişimiz neden?

Nefsimize oldukça ağır gelen bu kabulleniş olmadığı müddetçe, sızılarımız devam etmeyecek mi?

Ne zorluklar içinde olduğumuzu anlamamız için, hangi işaret fişeği tutuşturulmalı, ruhumuzda?

Hangi büyük taş ise başımızı o taşa vuralım da kendi özümüze dönmenin uğraşısı içinde olalım?

Nerede bunun devası varsa söylemelisin ki, söylediğini bilirim de unutanlara tekrar hatırlatma adına, oraya baş vuralım…

Ey Can!... Her taraftan kuşatılmış, bir bardak suda kopartılan fırtınaların görüntüsü ürpertmekte beni, bu endişe ile artık uyuyamaz oldum, rahatım kaçtı, huzurdan uzak düştüm, dost ellerin uzanışını yakından hissetmek istemekte, ruhum.

Ey Can!... Hangi nehre gideyim de ruhumu arındırayım, bu kötü duygulardan, vesveselerden?

Ey Can!.. Bu gidişle toprak bile kabullenmez, bilirim beni.

Ey Can!.. Ne yapmam lazım ki endişelerim yerini sükûnete bıraksın yerini; korkularım ortadan kalksın; tasa ve çektiklerim  son bulsun.

Ey Can!.. Beni ben yapan değerlere sırtımı döndükçe ben ıslah olamam, felâhı bulamam.

Ey Can!.. Yazdıklarımı okuyan kim ise beni bu ruh haliyle kınayacaktır, eminim...

Ey Can!.. İçinde bulunduğum yalnızlığın dermanı sensin, her türlü devaya muhtaç olan ben için.

Ey Can!.. Katından bir rahmet eli gönder üstümüze ki üzerimize serpilen bu ölü toprağını atalım, üstümüzden.

Ey Can!.. Bilmekteyim, sensizliğinden içine düştüğümüz bataklığın ve bilmekteyiz, çarenin sensiz olmayacağından.

Hüznüme ortak aramaktayım, tek başıma. Sahrada vahaya rastlamak için sağa sola koşan, elleri boş dönen Mecnun misali. Leylasına hasret bir benlik… Yanlış yerde ömrünü beyhude tüketen, idrak. Mükemmeliyet varken, günübirlik kazanımlar peşinde koşan enaniyet. Kendisinin ölümlü olduğunu unutan varlık. Gidişiyle dünyanın karanlığa bürüneceğini sanan ahmak.

Ey Can!... İşte ruh aynamız ve ben… Çöle düşen nuru aramaktayım, ellerim havada yorgun, bedenim çökmüş, perişan olmuş varlığım. Ben, itiraf ediyorum, kimsesizliğimi ve sığınacak liman olarak seni görmekteyim, olumsuzlukların tümüne karşı.

Kol kanat ger bana, engin denizlerin içinde kaybolma düşüncesi yiyip bitirmekte, tüketmekte beni. Beni yalnız bırakma.

Ey Can!.. Sen, benim için azizsin, kıymetlisin. Bilmekteyim ki kınanırım, karalanırım, suçlanacağım işlemediğim her suçu sana olan bağlılığım sebebiyle istisnasız kabul edenim. Yeter ki yalnızlığa salma beni, bî-çâre olmak istemiyorum, sensizlikle.

Ey Can!.. Rahmetinden mahrûm kılma beni.

Ey Can!.. Sen, kimsesizlerin sığınağısın, çaresizlerin ilticagâhısın.

Ey Can!.. Sen, haksızlıklara uğrayanların yanındasın.

Ey Can!.. Zulmün her çeşidine karşı sen âdilsin, Kahharsın, Celâlsın, Mütekebbirsin,

Ey Can!..Sen, sana yöneleni affedensin, bağışlayansın, merhamet edensin, Rahmansın, Rahimsin, Kerimsin, Gaffarsın, Gafursun, Mecîdsin…

Ey Can!...Tek sığındığımız sensin.

Ey Can!.. Tükenmeden bizi esirge, bize katından rahmet indir.

Bizi bizimle baş başa bırakma.

Ey Can!.. Bilmekteyiz, sen esirgeyen ve bağışlayansın.

Ey Can!...