İsmail Isparta: Öykü Uykusuz Geceler İstiyor

İslam tarihinin hassas bir döneminden sayfalar seçerek, bunları bugün yeniden yorumlayan öyküler kurmuşsunuz. Buradaki amaç, yeniden bu hadiselere şahit olmak ise, bunu bir tarihçinin yapması daha uygun olabilirdi. Öyküleriniz, sizce o günlere nasıl bir şahitlik yapmaktadır?

Edebiyatın malzemesi hayattır. Olmuş ya da olabilecek her şey edebiyatın konusu olabilir. Dolayısıyla sözünü ettiğiniz döneme ait olayların edebiyatın konusu olmasından daha doğal bir şey olamaz. Bu konuda yeterli miktarda tarihi kaynağın elimizde mevcut olduğunu düşünüyorum. Yani tarihi kaynaklar sözünü ettiğiniz şahitliği zaten yapıyor. Burada sorun bunların edebiyat dışı konular olarak görülmesi veya öyle bir algının olması ya da mevcut edebi eserlerin bu konuları fazla konu edinmemesi. Benim yapmaya çalıştığım o dönemdeki olaylara şahitlikten ziyade, önsözde de belirttiğim gibi bu tür konuların da edebiyata dâhil olduğunu göstermekti.

Dengeyi tutturmak gerekir  

Konuyu zedelememek, gerçeklikten tamamen kopmamak, belgesel bir metin ortaya koymamak gibi sanatçıyı son derece sınırlayan hassasiyetler göstermişsiniz. Bütün bunlardan geriye öyküde dönemle ve olaylarla ilgili nasıl bir tadın, anlatımın kaldığını söyleyebiliriz?

Saydığınız unsurlar bu tür öykülerin en büyük handikapları. Çünkü konuyu zedelemeyeyim derken yazdığınız metin belgesel bir metne dönüşebilir. Ya da gerçeklikten kopmayayım derken öykü değil, tarihi bir metin ortaya koyabilirsiniz. Yani dengeyi iyi tutturmak gerekiyor. Eğer bunları gerçekleştirmişsem ve söylediklerim birilerinin gönlünde karşılık bulmuşsa ne mutlu bana.