Kendi üşüyen, insanı ısıtan adam: Muhsin Başkan

Bizim ilk gençliğimizde efsane başkan Muharrem Şemsek idi. 1976’da üniversite tahsili için Ankara’ya vardığımda genel başkan Muhsin Yazıcıoğlu idi ve söylemimiz yavaş yavaş değişmeye başlamıştı.

1976 Eylül’ünde bizi sokaklarda “Eller silah değil kalem tutmalı” afişi karşılamış ve “Kanımız aksa da zafer İslam’ın” sloganı yaygınlaşmaya başlamıştı.

Dil Tarih ve Yüksek Öğretmen, hareketimiz için önemli birkaç merkezden ikisiydi ve biz her iki eğitim kurumunda da bir yandan alanımızla ilgili bilgiler ediniyor, bir yandan da fikrî gelişimimizi tamamlıyorduk.

MUHSİN BAŞKANLA İLK YILLAR

1978’de “Sosyal Faaliyetler” adı altında TÖMFED (Töre Musiki, Folklor, Eğitim Derneği) Genel Sekreterliği yaptım. Orada birkaç arkadaşla tanıştım. Mesela Muzaffer Şenduran ve Abdullah Sözengibi musiki ehli ile tanıştım. Haşim Aktenve Yaşar abi (soyadını unuttum) ile de beraber çalışmıştık TÖMFED’de.

Binamız Demirtepe’de Fevzi çakmak Sokağında idi. Bir de Necatibey Caddesi’nde köprünün Maltepe tarafındaki binanın en üst katında fotoğraf stüdyomuz vardı. (O binanın birinci katı da Hergün Gazetesi Ankara Bürosu idi.)

Muhsin Başkan, meselenin sadece fikir ve ideoloji ile olmayacağını, konunun kültür ve sanat yönünün zayıf kaldığını; bunu geliştirmek için de hızla bir şeyler yapılması gerektiğini söylemişti bir toplantımızda. O günlerde bir grup arkadaşla Divan dergisini çıkarıyor ve edebiyat kamuoyunda etkimizi göstermeye başlıyorduk. Muhsin Başkan dergi konusunda doğrudan bizimle muhatap olmuyor; dergiyle Genel başkan Yardımcısı Lütfü Şehsuvaroğlu ilgileniyordu. Bir başka grup arkadaş da (Mümtaz’er Türköne, Vedat Bilgin, Naci Bostancı bu ekipten hatırladıklarım) Genç Arkadaş ve Hasret adlı dergileri çıkarıyordu.

Bir süre sonra Divan’a müdahale edildi ve dergi kapatıldı. TÖMFED faaliyetlerine devam ediyor, Anadolu’nun dört bir tarafında müzik, şiir ve folklor gösterili geceler düzenliyordu. Kültür sadece “kitlelerin saflarını sıklaştırıcı bir gösteri”den ibaret kalmıştı ve derinlemesine bir kültür-sanat politikası işleme imkânı doğmamıştı. Bunun üzerine ben TÖMFED’den ayrıldım.

Muhsin başkan görevine devam etti ve hareketimizin genç, dinamik, heyecan boyutunu besleyen bir şahsiyet olarak her zaman sevilen birisi olarak kaldı.

Devamı: http://www.enpolitik.com/kose-yazisi/2913/kendi-usuyen-insani-isitan-adam-muhsin-baskan.html