Nitekim başlangıçta talep edildi, edilmedi tartışmalarıyla yılan hikayesine dönen, sonrasında ise ülke sınırları içerisinde nerede konuşlanacağıyla ilgili olarak yer bakılmaya başlanılan Patriot hadisesi, Kürecik'teki radar üssü krizinin ikinci aşaması olarak karşımıza çıkıyor. Burada yetki ve tetiğin NATO'da olması ve tehdit altındaki söz konusu bölgenin Türkiye toprakları olduğu kadar NATO toprakları olarak ifade edilmiş olması da krizi genişletici, derinleştirici etkisi ve Ankara'ya yönelik güven sorununu bir kez daha gündeme getirici boyutlarıyla dikkatlerden kaçmıyor.
Özellikle de, Başbakan Erdoğan'ın Associated Press'in konuyla ilgili haberini "sağır duymaz uydurur" sözleriyle yalanlamasından yaklaşık iki hafta sonra Patriotların Suriye sınırına yerleştirileceği haberini bizzat kendisinin vermesi, açıklamayı yaparken de "Bizim topraklarımız aynı zamanda 4. maddeye göre NATO'nun topraklarıdır" diyerek TBMM'den izin almaya gerek olmadığının altını çizmesi bu tespiti haklı kılıyor.
Ayrıca, Patriotları kullanma yetkisi, yani tetiğin kimin elinde olduğu sorusuna Hüseyin Çelik'in "Uzman insanlar gelecek ama 'bunun tetiği kimde olacak?' diye sorarsanız tetiği bizde olacak'' şeklinde verdiği cevabın da doğru olmadığının bir süre sonra anlaşılması, açıkçası Türkiye açısından hiç de olumlu bir imaj olmadı.
Bu noktada, Suriye'deki krizi ve olası bir düşmanca saldırıyı bertaraf noktasında NATO üyesi ülke olarak Türkiye'nin savunma sistemini kuvvetlendirmeyi esas alan bu girişimine Şam'dan daha ziyade Moskova ve İran'ın verdiği tepkiler, füzelerin esasta kimi hedef aldığıyla ilgili algıları da ortaya koyması açısından dikkat çekici.
Bu bağlamda Rus Dışişleri Bakanı Lavrov'un; "Türkiye'ye yerleştirilmesi planlanan Patriot füzeleri bölgede askeri çatışma riskini artırır. Daha fazla silah stoku, onların kullanma riskini artırır. Herhangi bir provokasyona da neden olabilir." ifadeleriyle birlikte, gelişmeleri "Çehov tüfek sendromu" olarak tanımlaması ve "Eğer tüfek birinci perdede duvarda asılı ise, üçüncü sahnede o mutlaka ateş eder. Askeri konularda önemli olan niyet değil, potansiyel. Bu potansiyel artarsa, risk de artar. Herhangi bir provokasyon çok ciddi bir askeri ihtilafa yol açabilir. Biz bundan kaçınmak istiyoruz." uyarısında bulunması, Ankara-Moskova hattındaki son durumu çok net bir şekilde özetliyordu.
Bu arada, İran'ın da Suriye için 10 Kasım'da Ankara'da Türkiye ve Mısır dışişleri bakanlarının katılımıyla gerçekleştirilecek olan toplantıya son dakikada katılmaktan vazgeçmesi ve "vururuz" noktasındaki duruşunu koruması da dikkatlerden kaçmadı.
Dolayısıyla, krizin asıl hedefi bir anlamda yerini bulmuş oluyor. "Türkiye-Rusya-İran İttifakı", bir olasılık olmaktan tamamen çıkartılmak ve gerekirse bunun için söz konusu devletler çatıştırılmak isteniliyor. Nitekim, söz konusu füzelerin İsrail'in İran operasyonuna yönelik olarak elini kuvvetlendirici bir etkiye sahip olduğunun ve bu bağlamda Patriotların Kürecik ile ısrarla ilişkilendirilmesinin ve İsrail'in Gazze'de hava savunma sistemini test ederken Kürecik'ten yararlandığının gündeme getirilmesinin altında da bu hedef yatıyor olabilir.
Evet, oyun büyük! Tüm hesaplar 2013 üzerine. Hiç kuşkusuz burada herkesin kendine göre bir hesabı var. Ama unutmamak lazım ki, Allah'ın da bir hesabı var ve esas belirleyici olan da odur!
29.11.2012 Milli Gazete
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.