Allah’ın rahmeti üzerine yağsın.
Böylece son beş altı yıl zarfında peş peşe yaşadığımız kayıplar zincirine yeni bir halka eklenmiş oldu. Ondan önce Hakka yürüyen Durmuş Hocaoğlu, Nevzat Kösoğlu ve Mehmet Niyazi Özdemir bir zincirin halkaları gibi olup Dündar Taşer, Atsız ile Erol Güngör çizgisinin parlak numuneleriydi.
Mustafa Çalık da İslamiyetle yoğrulmuş Türklüğün, Selçuklu-Osmanlı sentezini Cumhuriyet döneminin kısırlaştırıcı tesirlerinden azade bir zihniyetle ve Batı’daki fikir hayatını da takip ederek ele alan bir milliyetçi yazar ve düşünürdü.
“Atatürk” tabusuna kıstırılmış, Osmanlı ve İslam düşmanı bir Kemalist-ateist Türkçülükle anlaşması katiyen mümkün olmayan derinlikli bir çizgide yürümekteydi.
Geniş bir ufuk ve zengin bir kadroyla çıkarmaya başladığı Türkiye Günlüğü dergisi ile Cedit Yayıncılık’ta bastığı kitaplarla (arada Polemik adlı benzeri olmayan bir tartışma dergisi de çıkardığını hatırlıyorum) kendisi olan ama aynı zamanda çağını müdakkikane bir nazarla okuyabilen (ahh Türkçe!) millî bir çizgiyi temsil ediyordu.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.