Mustafa Süs: Mutluyum ama kimsenin haberi yok

Tebrik edeyim falan derken araya girdi.

Bu tür güzellikleri paylaşacak kimsen yoksa bu tür güzelliklerin bir anlamı yok, dedi.

Dur hele demeye kalmadı.

Bu tür güzellikler ağır geliyor bana, taşıyamıyorum, dedi.

E hepsi var, hepsi hayatta niye böyle diyorsun, dedim.

Arap atı yakın eyler ırağı…diye bir türkü tutturayım dedim.

Öyle yapınca da, yanında konuşmaya gelmiyor, her kelimeye bir türkü buluyorsun, diyorlar.

N’apim babamdan mal mülk kalmadı ki sadece bu tür etkinlikler kaldı.

Türkü bulamasa şiir okur babam, derdini anlatırken sen, işin içinden çıkamayacağı zamanlar.

Herkesin bir kaçış şekli, yöntemi var işte.

Atlayıp arabaya geliyorum desem arkadaşa, hangi kimlikle gideceğim. Kardeşi değilim abisi değilim.

Ona lâzım olan kendi ailesi.

Güzel bir kıyafet alınca onu gösterecek arkadaşınız yoksa, iyi bir araba alınca onu gösterecek kimse yoksa etrafınızda, bir anlamı olmaz o iyi şeylerin der gizemli şair.

Eskiden bir aradaydı herkes. Hatta bir evde birkaç gelin bile vardı.

Yığınlarca çocuk bir odada, büyükler bir odada falan yatardı.

Şimdi iki çocuğu bir odaya koy da görelim?

Gençler daha evlenmeden ayrı evlere çıkma derdinde.

Geçenlerde birisiyle tanıştım, geçenler dediğim iki sene falan oluyor galiba.

Küçük kıza da büyük kıza da ev aldım yatırım olsun diye, şimdi birisi içine eşya istiyor diyor.

Hangisi daha iyiydi diye sormayacağım.

On onbeş kişinin üç odalı evde kalması da kötüydü hem de çok kötüydü, şimdilerde ayrı odalarda yaşamak da kötü hem de çok kötü.

Devamı: https://www.maarifinsesi.com/mutluyum-ama-kimsenin-haberi-yok/