Öylesine hızlı yaşıyoruz ki, duymadan, hissetmeden, anlamadan ve anlatmadan, tükenerek harcıyoruz ömrü. Bir an olsun durup bakmıyoruz hiçbir şeye. Hatta kendimize bile. Farkında olmadan eskitiyoruz kendimizi. Malum sonu bile bile yapıyoruz bütün bunları. Gün gelecek ve her şey ters yüz olacak. Bu kesin.
Söz sahibi kişilerin söze ruh katarak okuyucuları irkiltmeleri çok da rastlanan bir tavır değil artık. Çünkü günümüz insanı hikmetli sözler yerine çabuk eskitilen eğreti sözlere bel bağlamayı tercih ediyor. Kimse, tuttuğu yolu değiştirme uğraşında değil. Huzursuz, mutsuz, eksik ve çokça hesapsız bir yaşamı ister istemez tüketmenin ardına düşüyor.
Necip Tosun’un İtibar dergisinin 55. sayısında yer alan “Sûr Nefesi” adlı öyküsü, göz ardı edilmeyecek bir içtenliğe sahip. İlk cümleden başlayan bir ses tüm öykü boyunca kulaklarımızda ve içimizde çınlayıp duruyor. Üst perdeden konuşmuyor Necip Tosun, ders verir gibi değil kalbe dokunur gibi sıralıyor cümlelerini. Bir sûr nefesi beklenen sonu adım adım hissettiriyor. İncitmeden, kırmadan ve dökmeden.
Devamı: http://www.dunyabizim.com/dergi/23927/o-kurtulus-sesini-ariyor-insanlik
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.