Allah’ın selamı üzerinize olsun. Ben küçük yazar Rüveyde Bera. Aslında pek de yazar sayılmam. Sizinle, yine güzel bir kitabı paylaşmak için karşınızdayım.
Kitabın ismi, Gül’ün Gülleri. Yazarı, Âdem Saraç. Bu kitabı Erkam Yayınları 2008’de yayınlamış. Babam 2009 yılında yazarına imzalatmış bu kitabı. Tabi ben o zaman küçük yaşta olduğum için bundan haberim olmamıştı. Aslında kitap, benim seviyemin biraz üstünde gibi duruyordu. Ama başladığımda çok sevdim ve devam edince göründüğü gibi olmadığını anladım. Yazar amca, anlayacağım şekilde yazmış. Allah ondan razı olsun.
Kitabın ismini açıklamakla işe başlayayım: “Gül”, Peygamberi Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem; “Gül’ün Gülleri” ise O’nun kızları oluyor. Bu kitapta da önceki yazdıklarımda olduğu gibi yine beğendiğim, etkilendiğim, çok sevdiğim yerleri yazacağım. Öncelikle “Cici Kız” başlıklı bölümden bahsedeyim. Ben bu bölümü okurken ağladım. Burada bir kız var. Bu kızı, babası bir gün “Kııız, buraya gel kıız!” diye yanına çağırır. Kızcağız koşarak babasına gelir ve buyurmasını ister. Babası, kızının kolundan tutup adını söylemediği bir yere götürmek için yola koyulur. Kendisini nereye götürdüğünü soran kızına da gidince göreceğini söyler. Kız, babasıyla birlikte yürür, yürür, yürür. Sonunda çöl gibi bir yere gelirler. Babası, kızını bir tarafa itip attıktan sonra çukur kazmaya başlar. Kazma işi bittikten sonra ağlayarak kızını o çukura fırlatır. Kız, babasının kendisini çukura atmasına rağmen, onun üzerindeki toprakları temizlemeye çalışır. Baba, kızının üzerine toprak atmaya koyulur. Kız, neye uğradığını şaşırır ve babasına seslenir, bağırır, çağırır… Sonra da bu haldeyken toprağın altında can verir.
Devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/23338/peygamberimizin-kizlarini-anlatiyor.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.