Mesafeler uzak olsa da, yollar, mekânlar, insanlar, hastalıklar, ölümler ayırsa da meşrep olarak aynı olan, sevdaları, dostlukları, vuslatları aynı kadere çıkanlar bir gün buluşurlar. Artık modern zamanların yalnızlığında yaşadığımız hastalıklar ve dünyayı kasıp kavuran pandemi ile herkes sanal görüşmelere doğru bir buluşma zemini oluşturmaya çalışıyor.
Ne zaman nasıl tanıştık. Hangi sözlerle, hangi çağrışımlarla, mesajlarla aynı dili konuştuğumuzu anladık şimdi hatırlayamıyorum. Ama işte tıpkı güzel ozanın söylediği gibi benimde yüreğime tercüman olan ve sık sık kullandığım “Kalpten kalbe bir yol vardır görünmez” diyen bu topraklar kadar kadim bir ozanın dizelerine uyarak bir yol bulmuştuk işte yürekten yüreğe akan, dostlukla kardeşlikle sarmalanmış.
Sanal büyülü gerçekçiliğin tam ortasından akan sevgi ve dostluk sözleri. Ortak duyarlılıklar, acılara ve sevinçlere karşı aynı duygusallığı ağırlamaktı belki bizleri yakın eyleyen.
Benim evliliğim başka diyor, siz benim ablamla yaşıtsınız o zaman diye sorduğumda. Çünkü okutup nice emeklerle doktor yaptığı büyük kızı 34 yaşında. Merakla bekliyorum bu başkalık nasıl bir durum diye. Sonra tane tane konuşuyor ekran arada donuyor ama yüzünde incelikli bir tebessümle; iki küçük kızım vardı evlendiğimde diye devam ediyor. Ben çok şanslı bir anneydim onlara vuruldum önce, onları görür görmez kabul ettim evlenmeyi.
Devamı: https://www.milatgazetesi.com/yazarlar/meleklerin-nerede-8140/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.