Tekkeler kâh hastane kâh kütüphaneydi

Cuma günü Çemberlitaş'ta Kubbealtı Akademisi Vakfı’nda Prof. Mustafa Tahralı, bundan 42 yıl önce Sorbonne Üniversitesi’nde doktora tezi olarak hazırladığı “Seyyid Ahmed er-Rifâî, Hayatı, Eserleri ve Tarikatı” başlıklı eserinin sunumunu gerçekleştirdi.

Genellikle tarikat-tekke başlıklarının etrafında ilerleyen sohbet, bazen de Mustafa hocanın genç bir akademisyen olarak macerasının heyecanına bıraktı yerini. Bazı notlar aldık.

Türkiye’den ilk defa 1966 yılında, yurt dışında tahsil görmek üzere ilahiyat fakültesinden gönderilenlerden biriymiş Mustafa hoca. Basında sık sık çıkan “hocalar kör topal cahil” yaygarasının önüne geçilmesi için bu gönderilenlere dil öğrenilmesi de mecburi tutulmuş böylece. Ancak Mustafa hoca, bu ‘gönderme’nin pek düzensiz, pek baştan savma ve programsız olduğundan söz etti: “Sadece göndermiş olmak dışında bu nasıl iyi ve yararlı olur, bunlar orda ne olur denmedi. Sadece ilahiyat için değil. Mimariden, matematik bölümünden giden ve orda kendini kravatıyla asanlar olmuştu.” En basit bir hazırlık olarak Tahralı’nın zikrettiği husus, yurt dışına gitmeden burada dil kursu görmek ve orada karşılaşacağı kem gözlerden bir nebze korunabilmek.

Zaten bu yurt dışına gönderme işinin de bir nevi kıtlığa düşüldükten ve yetişmiş adam durumunun alarm vermesinin ardından olduğunu, ileriye dönük herhangi bir atılım ya da proje düşünülmesinden değil, an'ı kurtarabilmek derdinden neşet ettiğini söyledi hoca: “Orada kendinize göre bir hoca bulacaksınız. Paris üniversiteleri kazan biz kepçe, hoca bulacağız. Biz ikinci dönem olduğumuz için bizden önce giden arkadaşlar bulmuşlar, bana da birini tavsiye ettiler, buldum nihayet. 'Arapçan var mı?' 'Yok.' Tunus’a gitmek istediğimi söyledim bir seneliğine. O hocam bana kendisinin Arapça için Suriye’de altı sene kaldığını söyledi. Biz Osmanlıca dahi bilmiyorduk; zira ilahiyatta olmamız Osmanlıca bilmeyi gerektirmiyordu.”

Devamı için: http://www.dunyabizim.com/?aType=haberYazdir&ArticleID=21945&tip=haber