Unutma Herkes Sevdiğiyle Beraberdir.

Ey Can Yazıları-36  

Ey Can!..Hüznü damıt şiirime, yazıma. Ben incinmem bunu bilmen lazım. Bilmez misin her hicran, vuslatın habercisidir, müjdecisidir kalbimizde beslediğimiz sevdanın.

***

Ey Can!.. Ruhta onulmaz cerihalar açan ayrılık, yaşanan acıları artırırken, ömür sermayesini törpüleyen yaşantı, hayatı dert menba’ına çevirtip durur.

***

Ey Can!.. Cihanda vücuda gelen vuk’uat göstermektedir ki tarihte tekerrür edenden ibret alınmadığından insanlığın dûçar olduğu acılarda artış görülmesine zemin oluşturmaktadır.

***

Ey Can!.. Hayatın acılarını toplayıp hüzünle çarpan benliğim, bunu yanaklarımda gözyaşına, ruhumda derde dönüştürürken, muktedir olduğu yaşantıda olana ve bitene seyirci kalınmamasına nefsini ikna ederken, karşılaşacağı zorlukların tümünü kabulde mesele yaşamazken, söylediğiyle yaşadığı arasında tezat içinde olanlar, med-cezir yumağında kördüğümler içinde sarıp sarmalanırken madalyonun bir değil iki yüzlü olduğunu kimlikleriyle ispat ederken, doğruların ketm edilmesinde kendilerini masum haklı göstermenin telaşıyla, kustukları zehir görmeyecek kadar kör, düşünmeyecek kadar akılsız, duyamayacak kadar sağır haldedir.

***

Ey Can!.. Kendilerini doğruluk bahrinde yüzen balina misali gösterenler, başkasını küçümsemekte kimseyi söz sahibi kılmamak adına çırpınıp durmaktadır.

***

Ey Can!.. Bu mülevves ortamda kendisine rakip tanımayanların, sözlerinde ve davranışlarında verilmiş ahdine sadakatle bağlılığı, sağlıklı düşünmeye meydan vermemektedir.

***

Ey Can!.. Ruhun malzemesi sağlıklı olmayınca sıhhatten ve afiyetten bahsetmenin abesle iştigal olduğunu söyleyenlere kem bakışlarını eksik etmeyenlerin,  bunu alışkanlık hailine getirmesi, sözün yerini sukuta bırakmaya zorlananları, çaresiz bırakma amaçlıdır.

***

Ey Can!.. Kendisine sadece hayat hakkı tanıyan ve bu minvalde yaşayışı düzenlemeyi varlık sebebi bilenlerin yeryüzünde yaşanmasını zarurî bildikleri insan eliyle oluşturulan dünya cehennemine katkıları, daima “Biz, insanlık için varız ve amacımız barıştır. “nakaratıyla insanlığa hakikati perdelemektedir.

***

Ey Can!..Bahse olan konuyu unutma!.. Bil ki akla karanın, yanlışla doğrunun, çirkinle güzelin, hakla haksızlığın, zayıfla güçlünün, karanlıkla aydınlığın çizgileri bellidir. Kimse kendisini bunun dışında düşünemez.

***

Ey Can!.. Sen doğrulardan yana oldukça, bilmeliler ki onlar, rahat yaşamayacak ve daima hayatlarında sıkıntı duyacaklardır. Sen elinle düzeltmediğin haksızlığa karşı dilinle karşı koy. Dilinle haksızlığa karşı koyamıyorsan kalbinle onlardan nefret et.

***

Ey Can!.. Sana son sözüm, inandığınla amel etmendir, bildiğinle hareket etmendir. Unutma herkes sevdiğiyle beraberdir.

***

Ey Can!.. Artık yaşlandım, eskisi gibi rahat yok, yeryüzünde. Yaşlılık, kapıda başka bir misafirin davetini gerçekleştirecek. Hastalıklar ardı sıradır. Gökyüzünden beklenen rahmet gecikmez de biz sabırsızız. Sabırlı ol  ve dua eksik olmasın, dilinden.

***

Ey Can!.. Bil ki Yaradan, yarattığını aciz bırakmaz ve onu yalnızlığa mahkûm kılmaz. Sadece O’ndan umut kesilmez. Bakmaz mısın İbrahim’e, Yunus’a, Lut’a, Nuh’a… Bunlar, ibret alman için yeterli değil midir? O kavimlerin nasıl helak olduğunu bilmez misin?

***

Ey Can!.. Hangi firavun, hangi nemrud, hangi zalim, acıklı bir sonla karşılaşmamıştır?  Onlar, nasıl bir sarsılışla sarsılacaklarını hiç düşünmez mi? Elbette O’nun da bir hesabı vardır!...