Bugün karşı karşıya bulunduğumuz her problemin arkasında, çok fazla değil biraz araştırıldığında hep aynı yapı çıkacaktır. Kolay değil bu topraklarda bin yıldır sahip olunan “devlet geleneği” kendi çağdaşları içinde emsaline kolay rastlanmayacak bir denge kurmuş, bir beşeri sentez yaratmayı başarmıştır. Bu yapının dayandığı dengelerin bir ayağı da“dünya sistemiyle” ilgilidir.
Genellikle savunduğum, birçok meselenin altında, arkasında temelinde yer aldığına inandığım hipotez şudur: İmparatorluk büyük sorunlarla karşılaşıp bunların altından kalkmak için çareler ararken, politik olarak güçlü konumda bulunan bürokrasi, sorun çözücü çare üretememiş fakat bu ortamda kendi iktidarını üretmeyi becermiştir. Bu sebepledir ki, Türkiye’nin “Batılılaşma süreci”, imparatorluk döneminde de, cumhuriyet döneminde de ortak toplumsal temeller üzerinde, ortak siyasal bir projeye ve ortak bir zihniyete dayanmaktadır.
Yeni bir analitik çerçeve
Türk aydınları ağırlıklı olarak bu projenin bir parçası oldukları için bunu “resmi ideolojiye”dönüştürmede bu rolü benimseyip, meselelere hep bu ideolojiyle ve daha derinde de bu ideolojinin dayandığı “pozitivist paradigma” içinden baka gelmişlerdir. Dolayısıyla Türkiye’nin aydınları, Batıcılık devlet ideolojisi olduğundan bu tarafa, Batıcıdırlar ve “pozitivist düşünce kalıbıyla”hareket eden bir zihniyete sahiptirler. Bu sebepledir ki entelektüel olmak yerine, aydın olmayı daha doğrusu “resmi aydın” olma sıfatını hak etmiş bulunmaktadırlar.
Yazının devamı için: http://www.aksam.com.tr/yazarlar/vedat-bilgin/kulturel-sinifin-ofkesi/haber-313227
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.