Yerel seçim sonuçlarını nasıl okumalı?

Öyle “Demiştik” demekten çekine çekine söyleyecek değilim. Doğrudan söylüyorum: Bu âkıbeti daha önce söylemiştik. Dinleyen olmadı!...

“İktidar yorgunluğu var.” dendi;  “Olabilir” dedik.

“Bürokratik çekişmelerin bıkkınlığı var.” Dendi; “Eyvallah” dedik.

“17 yıllık iktidarın halk üzerinde yarattığı bıkkınlık” dendi; “Âmennâ” dedik.

Buna benzer onlarca bahane sayılabilir. Hatta bunlara görevlerinden uzaklaştırılan belediye başkanları da ilâve edilebilir…  Yanlış adaylardan söz edildiğinde de itirazımız vâki olmaz.

Bütün bu bahanelerin haklılığına zerrece lafımız olmaz.

Bu bahane çukuruna batmaya başladınız mı, çıkmanız biraz zor olur. Mesele bahanelerin arkasına sığınmadan, başarısızlık gibi görünen durumu soğukkanlı bir şekilde anlamaya çalışmaktır.

• Büyük şehirlerin kaybedilmesi iktidar için kayıp ama CHP için kazançtır. Fakat bu mevzii bir kazançtır. Ankara ve İstanbul’da büyükşehir belediyesini çalıştıracak olan sistem (Belediye Meclisi)’de Ak Parti ve MHP egemendir. CHP’nin kazancı sadece büyükşehir belediyelerinin sadece bürokrasisine egemen olmaktır.
• Mevzii ve lokal başarılar, sadece dar etki alanında geçerlidir; genel siyasete tesiri pek olmaz.
• Cumhur İttifakı % 51.5 oranında tecelli etti; Millet İttifakı % 37…
• Bazı yerlerde MHP oylarının da eklemlendiği Ak Parti oyları % 44.5 oldu; İyi Parti’nin eklemlendiği CHP oyları % 30.5’te kaldı. Her iki partide de ittifakın diğer parçalarından gelen oyların bulunduğu meydanda.  Bu  hesapla Ak Parti’nin oyları % 40-41; CHP’nin oyları % 25-26 civarında gibi görünüyor.
• MHP ve İyi Parti’nin kendi oyları % 7’şer oldu.
• HDP % 4’te kaldı ve Doğu-Güneydoğu’da yarı yarıya oy kaybetti.
• Ak Parti en çok belediye başkanı kazanan parti oldu; onu CHP, MHP ve HDP izledi. İyi Parti, bütün gayretlere rağmen “sıfır” çekmeyi başardı.

MUHALEFET KORKU EŞİĞİNİ AŞTI MI?

Bu seçimin siyasî sonuçlarından çok, psikolojik sonuçları olacak gibi. En güçlü psikolojik sonuç, muhalefetin 17 yıldan beri ilk defa “korku eşiği”ni aşmış olmasıdır. 2002’de mecliste büyük bir çoğunluk elde eden Ak Parti, bu psikolojik üstünlüğünü 7 Haziran 2015 seçimlerine kadar korudu ama 7 Haziran’da aldığı % 42’lik oy oranı, tek başına iktidar olmaya yetmedi. Ve Ak Parti ilk tereddüdü orada yaşadı. Bu ikinci tereddüttür ve daha sarsıcı bir durumdur. En büyük iki kentin yönetimi muhalefete geçmiştir. Ak Parti için hiç hesaplanmayan bir sonuçtur bu. Tuhaftır; muhalefet de böyle bir hesaba hazır değildi. Fakat milimetrik farklarla da olsa, İstanbul ve Ankara’da muhalefet için bir “başarı” kaydedilmesi, iştahların kabarmasına vesile olabilir. İktidarın bunu göz önünde bulundurması lazım.

Devamı: http://www.enpolitik.com/kose-yazisi/2934/yerel-secim-sonuclarini-nasil-okumali.html