Mebusluğun dayanılmaz câzibesi öyle bir câzibedir ki, ne paranın, ne altın pusatın, ne hikâye-i kıssalarda anlatılan dilberin câzibesine benzer.
Nefs-i emmareye hitap eden bu câzibe adamın gözünü kör eder, selim akılla düşünme kabiliyetini kilitler. Kudsî ve ulvî olmayan bu câzibenin karşısında gözleri kamaşan, vakarını ve recüliyetini kaybeden ve fikrî istikametini bozanlar var.
“Müslüman Türkiye” ve “âdil düzen” gibi kendince İslâmî saydığı ilkelere sahip olduğunu iddia edenlerin kanlı lâdinî inkılâplarla doksan yıldır millete hasım olan Kemalist Halk Fırkasıyla “ittifak” yapması, mebusluğun yahut iktidar olmanın şehveti değil de nedir?
Kendi ölçülerine göre “Milliyetçi Türkiye” diyenlerin de mebus ve iktidar olmanın câzibesinden gözlerinin kamaşmadığını kim söyleyebilir? Kültürel iktidarını oluşturamayan iktidar içinde de mebusluğun ve iktidarın dayanılmaz(!)câzibesine kapılıp kendinden geçenlerin, aklını başına alamayanların sayısı az değil.
“Milliyetçi Türkiye” diyenlerin “otağından” ayrılıp bir başka istikamette mebus ve iktidar olmanın ayartıcı câzibesine tutulanların durumu normal bir vak’a mı, yoksa klinik bir vak’a mı? “Nizâm-ı âlem” ve “alperenlik” gibi temel değerler üstüne dâvası olan merhum bir dâva adamının fikrî ve siyasî verasetini taşıdığını söyleyenlerin kendi “yuvası” ndan başka bir yuvaya konması, mebusluğun dayanılmaz ağırlığı(!) altında ezilmek ve “oportünist” bir davranış değil midir?
İnsanı büyüleyen bu erişilmez(!)câzibenin en trajik olanı da yine bu “yuva”dan kopup, aynı merhum dâva adamının fikrî ve siyasî mirasçısı olduğunu söyleyerek kendince bir hamle “Merkezi” kuran ve bir hayli safderun ve samimi insanı bu “merkez” de toplayıp yan cebinde tutmaya çalışan bir kişinin “dâva” arkadaşlarına şöyle bir konuşma yapmasıdır:
Devamı: https://www.habervaktim.com/yazar/85063/mebuslugun-dayanilmazcazibesinden-istikametini-bozanlar.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.