Mümin olarak, dünyanın hal ve gidişinden memnun isek, niyesini bulmak durumundayız. Sonra memnuniyetimizin meşruiyetini sorgulamalıyız. Memnun değilsek de nedenini araştırmalıyız. Memnuniyetimizin nedenler toplamında dünyaya ait saikler mi yatıyor?
Şükür ve hamd her daim.
O büyük hesaba ait. İmtihanın gereği.
Hayata indiğimizde, ondan memnun olmak çok kolay olmamalı. Kötüden, kötülükten kurtulmak bir yana, iyinin de iyisini arama durumundayız. Bir yanımızla sessizlikte, kendimize döndüğümüzde, hissettiğimiz sesin bizi asıl yurda davet ettiğini sezeriz.
Gurbet duygusunun halini, her statüde duyabilmek marifet.
Dünya bin bir çehresiyle kendini sevdirmek, ahireti unutturmak kastıyla önümüzde reverans yaparak bizi inişlere çağırır.
Razı olma halimiz, bizim bu çağrıyı kabul ettiğimiz anlamına gelir.
Müslüman, evrende zulüm varken mutlu olamayan insanın adıdır.
Bir başka açıdan baktığımızda, adaletin bir iklim gibi kainatı kuşatmadığı zaman diliminde, müminin rahatsızlığı dinamik devingenlik halinde olmalıdır.
Sorunlar ne denli büyük olursa olsun, iman varsa umut yerindedir ve mutlaka bir çıkış yolu mevcuttur.
Müslümanın yenilgisi kendi elindedir. Müstağni davrandığında ve zulme bulaştığında ancak kaybetmiştir. Bunun dışındaki bütün yenilgi sayılanlar "kaybetmek" değildir.
Yeter ki, niyet halis "rıza" yerinde olsun.
Eğitim, her mekanda ve zamanda duruşunu ve hedefini amacına matuf kılan insan yetiştirmeyi öncelemeli. Bir yanıyla "beslenme"ye ara vermeden, diğer yanıyla anlık, günlük ve gelecek zamanın gereğini yerine getirme mücadelesi içinde olmalı.
Devamı için: http://www.dunyabulteni.net/yazar/ahmet-mercan/20215/rahatsiz-miyiz-neden
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.