Esasında sahabe sözlerinden, mutasavvıfların, mütefekkirlerin, şairlerin, sultanların, ariflerin, alimlerin, mürşidlerin vs. telkin ve uyarılarından daha pekçok örnek verebiliriz. Ancak ne yazık ki, bütün bu ayetlere, hadislere, Allah dostlarının ve alimlerin nasihatlerine, şairlerin, mütefekkirlerin, mürşitlerin, ariflerin sözlerine rağmen dünyevileşme hastalığı Müslümanları da her tarafından sarmış gibi görünüyor. Ahreti yok sayıp dünyanın cazibesine kapılarak dünyevileşmeye yönelik bu bombardıman o kadar güçlü ki, dinî ikaz ve uyarıları inkar etmeyenlerden bazıları bile bunları seküler bir zihin dünyası içerisinde yorumlamakta ve anlamlandırmaktadır. Daha da endişe verici olanı, bazı ayetler ve hadisler, bağlamından kopartılarak “çalışmak da ibadettir”, “kazanan Allah'ın sevgilisidir”, “dünya ahiretin tarlasıdır”, dünyadan nasibini unutma” gibi ifadeler sloganlaştırılarak dünyevileşmeye zemin oluşturmak için kullanılmaktadır.
Davet adına kurulan islâmî gruplarda dahi dünyevileşme, grup çıkarları zaman zaman ön plana çıkarılmakta, başlangıçta hedeflenen davet, tebliğ önceliğini tedricen kaybetmektedir. Batı'da 16. yy'da ortaya çıkan Protestanlık ilk zamanlarda nasıl ki Tanrı rızası için kazanıp, Tanrı rızası için harcama felsefesini benimsemesine rağmen sonraları Tanrı'yı devreden çıkarıp kendi nefisleri için harcamaya başlayıp Kapitalizm'in ortaya çıkmasına sebep olduysa, Müslümanların önünde de benzer tehlikeler durmaktadır.
Başta körfez ülkeleri olmak üzere İslam ülkelerinde dünyevileşmenin inanılmaz bir hızla ilerlediğine şahit olmaktayız. Lüks ve israf Müslümanları esir almış, burnunun dibindeki fakir ve ihtiyaç sahiplerini göremez hale getirmiştir. Dünyevileşme illeti Müslümanların zekat, sadaka, borç verme, yardımlaşma vb. infak duygularını oldukça zayıflatmış, sahip oldukları zekat potansiyelini gerektiği gibi hesaplayıp yerine ulaştırsalar açlık ve sefalet içinde kıvranan Müslümanlar bu durumdan kurtulacak, yılda altı milyon kişi belki de açlıktan ölmeyecektir. Sadece ülkemizde günde altı milyon ekmek çöpe atılmaktadır. “Yiyiniz, içiniz fakat israf etmeyiniz, Allah israf edenleri sevmez” ayeti herkesin dilinde olmasına rağmen %99'u Müslüman olan ülkemizde bu kadar ekmeğin çöpe atılması nasıl izah edilebilir?
Devamı için: http://www.yenisafak.com/yazarlar/AliErbas/muslumanlarin-dunyevilesme-ile-imtihani-ii-2014756
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.