İki kapılı bir handa misafir olunduğunu, içini ve dışını çok iyi bilen tarafından hesaba çekileceğini, sahip olunan her şeyin gerçek sahibinin Allah olduğunu, kabre kadar sevdiklerin ve malların kalıp gidenin sadece yapılan güzel işler olduğunu unutan yürekler…
İman etmedikçe cennete girilmeyeceğini, imanın birbirlerini sevmeye bağlandığını, inananların kardeş olduğunu, kendisi için ne istenirse kardeşi için de istenmesi gerekliliğini, aksi takdirde iman etmemiş olduğunu, zerre kadar iyilik ya da kötülüğün asla karşılıksız kalmayacağını unutan yürekler…
İmanın güvenmek ve teslimiyet ile teslim olup sadece Allah'tan başkasına el el açmamanın şart olduğunu, O'ndan başkasının sözünü birinci sırada tutmanın af edilmez bir suç olduğunu, nasıl yaşanılırsa öyle dirilip haşir olunacağını unutan yürekler…
Kendisi gibi inanan, kendisi gibi düşünen, kendisi gibi hareket eden, kendi bildiği ve gittiği yolu tek yol kabul eden, diğer Müslümanım diyen kişileri kardeş görmeyip yoldan çıkmış sayan, selamı ve iyilik yapmayı kesen yürekler…
Doğru yolun tek yolcusu olduğunu sanan, hak adalet peşinde koşup da, evlerinde gücü nispetince firavunluk yapan, bu kadar yazmalara konuşmalara bilgilere rağmen egolarını yenemeyip hala benim dediğim tek doğru diyen yürekler…
Kaybetme korkularından dolayı dilsiz şeytan rolüne bürünen, yukarı tükürsem bıyık, aşağı tükürsem sakal diyen, neyi elinde tutsa elinde patlayan bir dünyaya şahitlik eden yürekler…
Anavatanı ortadan kaldırma planlarını içinde barındıran, geçmiş acıları darbeler yaparak tekrar yaşatan, herkese baktığı ve durduğu yere göre farklı tarifler yaptıran, kardeşi kardeşe, anne babayı evlada düşman kılan, hala yaşananlardan ders almayan yürekler…
Bitmez acıları içinde barındıran, arkasında ve önünde söylemlerin bitmeyeceği 15 Temmuz!
Bu günlere denk gelen tatil dönemi ve gurbetçilerin yollara düşmesi…
Bütün sene biriktirdiği paraları ile yollara düşen, sevdiklerini küçük bir zaman da olsa doya doya bakmak, sohbet etmek isteyen, doyamadan sayılı günleri bitiren, Hakka kavuşan yakınları için göz yaşları ile mezarlarına koşan, akrabalarını ve sevdiklerini içinde barındıran, vatan hasreti ile yanan gurbetçiler…
Doyduğu yeri vatan edinmiş, lakin geldiği yeri de asla unutamamış, emeklilik hayallerini süsleyen köyüne ve sevdiklerine hasret yürekler…
İçi içine sığmayan bir yürek ve içinde yâre…
Yüreğimde yâre var…
Cennet gibi bir bahçe içinde çekilen fotoğraf içine sığdırılan küçük bir kare ve sığdıramadığın, gözlerinin ve yüreğinin içine aldığın binler kare…
Dokunduğu, yazdığı, içindeki yâreyi dökmek istediği zaman farklı düşünen arkadaşlarını karşısında bulan, dostluğu, kardeşliği, arkadaşlığı hatta yolları ayıran bir yâre…
Yalan dünya, her şey bom boş, hancı sarhoş, yolcu sarhoş…
Şarkılara konu olan dünya mı yalan, yoksa hancı da yolcu da sarhoş mu?
Uzun ince bir yolda, iki kaplı handa gece gündüz giden sadece aşık Veysel mi?
Haklının orman kanunlarına bağlandığı bir ortamda, haklılar sadece aslanlar mı?
Adaletin olmadığı düşünülen bir ortam, acaba sükunete erer mi?
Sükun bulmamış yürekler, bedenler için koca bir yük değil mi?
Günde beş defa salaha, felaha, kurtuluşa davet edilmektedir. Her Cuma yeryüzünde adaletin inşası için hutbeler okunmakta değil mi?
Heyhat! Duyan yürekler günden güne ölmektedir.
Devamı: http://www.milatgazetesi.com/yuregimde-yare-var-makale-118419
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.