Bu sayfada yayımlanan “Rüzgâr Kesen Projeler” başlıklı yazımda konu etmiştim: Ne yazık ki İstanbul dünya şehirleri içinde kişi başına yeşil alan oranı en düşük olan şehirler arasında. Bu bağlamda yayımlanan veriler ufak tefek değişiklikler gösterse de nihayet belirgin olan yeşil alanı giderek azalan bir şehir. Kurucu şehirleri arasında İstanbul’un da olduğu World Cities Culture Forum’un İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ni (İBB) kaynak gösterdiği verilere göre şehirde kamuya açık yeşil alan oranı 2,20. Kurumun 2013′te yayınladığı raporda bu oranın yüzde 1,5 olduğu görülüyordu; bu da az çok iyi bir gelişme olduğunu gösteriyor. World Cities Culture’ın raporunda, Moskova’daki kamuya açık yeşil alan oranı yüzde 54, Berlin’de yüzde 15, Brüksel’de yüzde 18,80, Londra’da yüzde 33 ve New York’ta ise yüzde 27 olarak gösteriliyor.
Mimarlar ve orman mühendisleri İstanbul’daki yeşil alan kaybını yönetmelik takiplerinin düzgün yapılmayışına bağlıyor. Bu yüzden imar projeleri bittiğinde yeşil alan planlananın çok altında kalıyor. Mümkün olduğu kadar yapıyı geniş tutma eğilimi aynı zamanda gökyüzünün mavisini azaltan kat sayılarıyla dikey bir işgale de yöneliyor gerçi. Toprak yapısını bozan çimlik alan ise gerçek yeşil alan tanımına girmiyor aslında, bu yüzden veriler genel olarak yanıltıcı.
İstanbul’da neredeyse yarı yarıya bir yeşil alan yoksunluğu olduğu halde, yeşil alanların betonlaşmasının sürdüğü görülüyor. Şehir suni yeşile terk edilirken kıyıda köşede kalmış ormanlık arazilerin oturmuş dokudaki manzara ve nefes hakkını ihlal edecek şekilde işgali şehre iyilik etmek anlamına gelmiyor. İstanbul’un ekosistemi kayın ve gürgen ağaçları ile donanmayı gerektiriyor.
Devamı: http://www.gercekhayat.com.tr/yazarlar/rumeli-parkin-kulturle-imtihani/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.