İnsanın kendi kendisinin farkına vardığı anlar ıstırap ve yoksunluk anlarıdır.
Esasen kendi dışındaki dünyayı da insan böylesi durumlarda fark eder.
Her şey yolunda gitmiş olsaydı, yolun uzunluğu ve kısalığı bile anlaşılmazdı.
Zamanın dar ve geniş olması da bizim içimizdeki bu kronolojiye bağlı.
Toplumlar da bu adı konulmamış yasaya tabidirler.
İçinde bulunduğu zamanın vahametini ancak sahip olduğu ağırlıkları yitirdiği, yerinden edildiği, hesapları birbirini tutmadığı zaman kavramaya başlar.
Bir başkasına yapılan ne de olsa bir başkasına yapılmıştır.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.