Bir süre evvel Kızılay’da Enverperest bir yazarla karşılaştım. Yok yere bir Enver Paşa bahsi açtı. Enver neylerse güzel eyler kıvamında. Evliya olduğuna neredeyse inanmış.
Daha ilk itirazımda, “Sen Mustafa Armağan’ı, Kadir Mısıroğlu’nu okumaya devam et!” dedi. “Yok ben onları değil, Nihal Atsız’ı okuyorum." dediysem de duymazlıktan geldi. Sert bir şekilde tekrar ettim:
“Ben, ittihatçıları, Nihal Atsız’dan öğrendim!”
Fenâ yakalanmıştı. Muhtemelen Atsız’ın ittihatçıları sevmediğini bilmiyordu. “Boşver onu! O zâten bütün pâdişâhları sever.” Ne demekse artık…. Bir Envercinin ağzından pâdişah sevmenin suç olduğunu da öğrendim.
Bilgisizlik, işte böyle adamı yolda koyar. Sırf koysa iyi, bir de kıvırttırır.
Diyarbakır’da Meral Akşener’e gündemdeki Lozan tartışması sorulunca, “Bu arkadaşlarımız yıllarca ‘Lozan zafer mi hezimet mi’ şeklindeki kitapları okuya okuya geldikleri için bununla ilgili bir şuur altları var. Lozan’ın lüzûmsuz olduğuna dair bir şuur altları var. İç politikadaki dertleri örtmek içinse bunu anlarım amenna…” diye bir açıklama yaptı ve yöneticilerimize, çok değil 100 sayfa târih okumalarını tavsiye etti.
Meral Akşener’in şu andaki siyâsî çizgisine ve “Ne mutlu Türküm diyene” söylemine karşı olsam da kendisini sever sayarım. Târihçiliğine de bir şey diyemem ama kusura bakmasın, Atsız’ın “Çanakkale’ye Yürüyüş” yazılarını okumasını tavsiye edeceğim. Yüz sayfadan çok çok az.
Siyâsîler, her şeyi bilmiyor olabilirler. Fakar o danışmanları ne işe yarıyor acaba?
Devamı: http://www.enpolitik.com/kose-yazisi/1788/nihal-atsiz-da-misiroglunun-kitaplarini-mi-okudu.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.