Zira insan:
1-Kendisinin sahibidir: Duyuları, aklı, hafızası, idraki, erki.. kendisinde verilidir.
2-Kendisinin kiracısıdır: Doğma ve ölme, hatıra biriktirme, unutma, kimi bilgileri / deneyimleri bastırma ve ancak gerekli olduğunda kendi görüşüne (idrakine) açma, utanma, arzulama, sevme, yönetme, yönetilme.. kendisinde imkandır.
3-Dünya insanın kaderidir; onun kader oluşuna mahsus hakikatin, hikmetin ve bunlara dair şuurun ve sair cihetlerin keşfi, açığa çıkarılması sadece insanla / insanda / insan içindir.
4-İnsan aynı zamanda hem tikel olarak kendi kendisinin, hem tümel olarak insanlığın kaderidir, ki, bu manada insan hem müstakil, hem insanlık zincirinde bir halka olarak ferdiyetin ve cemiyetin esasıdır.
5-İnsan kendisinin sınırı ve sınırsızlığıdır; dolayısıyla bunlar kendisine malum ve kendisine meçhuldür; zira varlığının anlamı kendisinden başlayıp kendisinde sonlanır, kendisinde açılıp kendisinde kapanır.
6-Bu nedenle insanın önce kendini tanıması asıldır; ancak kendini tanıyan insan, onu insan kılan Mutlak Gücü tanır; ki sadece bu tanıma insanı hem fert hem cemiyet olarak kesintisiz bir sorumluluğun içine çeker.
İnsanın kendisini tanımasına dair ilahî ve beşerî (dünyasal) her tür fiili ya da potansiyel bilginin içten (insandan) dışa (doğaya) doğru açığa çıkarılması, ilgili deneyimlerin (zihniyet, kültür vb. yaşama biçimlerinin) kayıt altına alınması, son tahlilde yine insan içindir. Zira, insanın insandan başka gerçeğinin ve onun ahiretinin tarlası olarak dünyadan başka bir yerinin olmayışı onun için azami huzur, refah, ibadette rahatlık, birlikte yaşama.. arayışını zorunlu kılar.
Devamı: https://www.yenisafak.com/yazarlar/omerlekesiz/insan-bu-malum-ve-mechul-2048773
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.