“ Bir zamanlar biz de millet, hem nasıl milletmişiz:
Gelmişiz dünyaya milliyet nedir öğretmişiz!
İnsanlığın bütün ufukları kapkaranlıkken,
Işık olup fışkırmışız ta karanlığın koynundan;
Yarmışız anarşi dönemlerinden kalma en uzun geceleri. “ (M.Akif Ersoy)
Sıcak bir Temmuz günü, tatil rehavetiyle evlerimizde keyifli sohbetlerimizi yaptığımız ılık bir yaz gecesi kurşunlar yağdı serhat şehirlerin caddelerine, sokaklarına, köprülerine, bulvarlarına...
Birden ekranlara düşen tank görüntüleri, kararan ekranlarla, çığlık çığlığa koşan kalabalıklar ve mahşeri bir insan seli kapladı her yeri…
Cehennemi sancılarla doldu caddeler, sokaklar. Gençler, yaşlılar, analar, babalar düştüler yollara. Bombalar yağıyordu göklerden, hainler inlerinden çıkıp namluları doğrultmuşlardı milletin üzerine. Ama birliğin beraberliğin, dirilişin, arınmanın erleri olarak düştü yiğitler yollara, bulvarlara, caddelere.
Tanklar yürüyordu caddelerde, sokaklarda, öldürmek, ezmek için yürüyordu. Zulmün ve karanlığın koynunda yuvalanan düşman sinsi ve kahpece silahı doğrultmuş masumların üzerine.
Bizler Irak yanarken, Bağdat bombalanırken, Ortadoğu kan gölü haline geldiğinde millet olarak yollardaydık. Ülkem insanı kurtuluş sakası gibi düşüp yollara ümmetin en önünde yürüyerek birlik ve beraberliğin sembolü bir hal ile hep direniş gösterdi.
Bizler Afganistan dağlarında şehadete yürüyen şehitler için de ağıtlar yaktık bu kutlu topraklardan. Umudun ve aşkın mücahitleri düşmana karşı durduğunda bizim dualarımız onlara yaren olmuştu.
Bosna'nın yeşil dağlarına, masalsı güzelliğine yağarken bombalar tankların altına kendini atan Boşnak gençler vardı. O gençler iman bombası gibi kendilerini patlatıyor, Sırp canilerine başkaldırıyorlardı.
Bu aziz milletin evlatları başka İslam coğrafyalarında akan kana, işlenen zulme hep duyarlı oldu. Milletçe yaraları sarmaya çalıştık.
Suriye'den göçen, sürgün edilen muhacirlere yurt yuva olup, her daim hami oldu. Halep'in yetimlerini sarıp kuşattı milletim. Soğuk karlı günlerde sıcak yürekleriyle hep hami oldu savaş vurgunu halklara. Hep kurtuluş oldu, kurtaran, umut ve sığınılan bir liman oldu mazlumlara…
İstanbul 'un, Ankara'nın semalarında dolaşırken F16'lar, vurulurken körpe yiğitler. Analar kanlı asfaltlara yürüyüp hesap sorarken vurulduk içerden.
İçerden vurulduk, kahpece, haince… Anadolu toprakları yıllardır haçın ve hilalin savaşına beşik olmuş. Anadolu kıtasında savaşlarla kazanılan zaferler var. Milletim yıllardır cesur ve yürekli damarıyla yürümüş düşman üstüne.
Çanakkale'de, Anafartalar'da, Conkbayırında, Erzurum'da, İzmir'de, İstanbul'da ve dâhi tüm kuşatılmış şehirlerde bir asır önce düşman üstüne yürümüş. Yürümüş ve ahdetmiş, özgürlüğüne pranga vuranlarla savaşmaya. Aziz vatanın her karış toprağına göz dikenlerin gözünü oymaya ahdetmiş.
Hep dışardan vurulduk. Kahpe dışardaydı öyle bilirdik. Ama nereden bilelim, kendi ellerimizle büyüttüğümüz, yeri geldiğinde kardeş bildiklerimiz, sadakalarımızla, zekâtlarımızla palazlanan hainlerin bir gün kararan yürekleriyle kutsallarımıza saldıracaklarını. Civan delikanlıları, yüzlerce yiğidi acımasızca vuracaklarını.
İnlerinden çıktılar ve önce sesleriyle korkutmaya çalıştılar. İstanbul'un gümüş gümüş kubbeleri, göğe uzanan nazenin minareleri, tarihi yalılarının yakamozlarda yıkandığı zamanların görkemi tarihi kuşatmışken geldi kurşun sesleri… Medine'nin, Mekke'nin, Bağdat'ın, Kudüs'ün ve dahi Şam'ın kardeşi olan o kutlu şehrin. İstanbul'un karanlık semalarında F16 uçtuğunda, köprülerin başı tutulduğunda, yanan asfaltlara bir bir döküldüklerinde…
Devamı: http://www.milatgazetesi.com/milleti-birlestiren-cem-eyleyen-dirilten-arindiran-darbe-makale-117895
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.