Mimar Zeynep Bulut’un, Göç İdaresi Başkanlığı binasının girişine yerleştirdiği göçmen kuşlar göstergelerini, yerinde seyretmenizi isterim. Binanın özününde ne zaman geçsem, ellerinde sımsıkı tuttukları bir takım kağıtlar, belgeler, kimlik tutanakları bekleşen rengarenk bir dünya kalabalığı olur. İstanbul’a daha doğrusu Türkiye’ye niçin gelmişlerdir, hikayeleri nedir, geldikleri yerde onları bekleyen var mıdır, bu akşam nerede yatacaklardır, yarın burada kalabilecekler midir, dillerini kimler anlar, dertlerini kime anlatabilirler... Yokluğun yere değdiği, sürtündüğü bir noktadalar; göçmenler.
Mimar Zeynep, göç etmenin bedensel ve fiziki anlamı kadar, ruhi ve düşünsel dönüşümleri de tetiklediğine dikkat çekiyor. Göç bir kere başladı mı, hareket ve yürüyüşe dair o ilk çarkın dönmeye başladığı o ilk andan itibaren, her şey değişmeye başlıyor, hiçbir şey eskisi gibi duramıyor yerinde. Birer ayna gibi çıkıyorlar karşımıza, fütursuzca ve tekinsizce, rahatımız kaçıyor, altüst oluyoruz. Çünkü itiraf etmesek de zihnimizde ilk zonklayan şey; “Onun yerinde ben de olabilirdim” sızısı.
Devamı: https://www.star.com.tr/yazar/istanbulun-gocmen-kuslari-yazi-1470735/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.