Birinci Dünya Savaşı, Avrupa'nın tarihini, geleceğini ve sınırlarını bir daha geri dönülmeyecek biçimde değiştirdi. Hem korkunç bir insan kıyımına neden oldu, hem de savaşı bitiren antlaşmalar öylesine haksız, öylesine tarafgir biçimde ele alındı ki, II. Dünya Savaşı kaçınılmaz biçimde patladı. Avrupa medeniyeti, "sömürgecilik" anlayışı aşılamadığı için yok oldu. İki dev savaştan oluşan büyük felaketin altında herkes kaldı, ancak "sömürge" değil, kıta imparatorluğu olan Avusturya -Macaristan ve Osmanlı imparatorluklarının şemsiyesi altında yaşayan bütün değişik halklar, etniler, dini gruplar, bu korkunç dönüşümden nasibini en fazla alanlar oldu.
Savaşta, kazanan da kaybeden de büyük kayıplar verdi. Çanakkale, belki tüm savaşın kaderini değiştiren büyük bir deniz ve kara muharebesi olarak tarihe geçti. Osmanlı ordusunun son büyük savaşı da bu oldu. Kuvvetlerinin neredeyse yarısını yığdığı Çanakkale zaferi sonrası, Osmanlı ordusunun artık büyük çapta muharebe yapacak gücü kalmadı. Balkanlar, Kafkaslar, Ortadoğu ve Anadolu halkları, bu korkunç savaşta yerlerini, yurtlarını, hayatlarını ve geleneklerini kaybettiler. Ermeniler mağdur halkların başında gelir.
Üstünden yüz yıl geçen bir felaket, bugün de izlerini sürdürüyor. Büyük ölçüde, savaş sonrasında tehcire uğrayan, Sovyet sistemi yüzünden Ermenistan'a da yerleşemeyen büyük bir nüfus, bugün Ermeni diyasporasını oluşturuyor. Bu nüfusun ortak noktası, 1915 felaketi ve onun anısının yaşatılması. Doğal olarak bu gelenek, Türkiye ile ilişkisi kalmamış bu diyaspora için, nesilden nesile bir kıyım ve nefret söylemi aktarmanın ötesine gidemiyor. İki yıldır Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın girişimiyle yayınlanan taziye mesajları, son derece önemli bir dönüşümün ilk adımı oldu.
Diyaspora'ya bir kardeşlik eli uzatıldı.
Devamı için: http://www.sabah.com.tr/yazarlar/gumustekin/2015/04/25/ermeni-acisi-ve-ortak-gelecek
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.