Delikanlı ateşlere öğrettim
Kundaktaki çocuklara öğrettim” (Sezai Karakoç)
En ümitsiz kaldığım zamanlarda mıydı? Bazen öyle olur ya. Sıkışıp kalırsınız. Çıkmaz sokaklarda çarnaçar dolanırsınız elleriniz ceplerinizde, göğsünüzde kor bir ateş parçası olmuş yüreğiniz, patlamaya, infilaka hazır bir bomba gibi dolanırsınız ahir zamanın artık şehirden çok cinnet mahalline dönmüş kalabalık, sıkışık, katran karası caddelerinde.
Göğsümün sıkıştığı zamanlar mıydı? Evlatlarımı, gençlerimizi düşündüğüm zamanlar mıydı? Yüreğime abanan tüm sancılarımla boğuşurken işte o çaresiz demlerde. Kıvrandığım, Rabbime yöneldiğim, bir kurtuluş aradığım zamanlarda Üstadın bir büyük derviş gibi, abidevi bir şahsiyet, evimin içinden bir danışanım gibi, yetim yüreğimi teskin eden bir kutlu hâmi gibi seslenişini duyardım… Hep ümitli, umutlu, inşirahlar yüklü seslenişini…
“Başka türlü olmaz. Bu nesil gelecektir. Kıyamet kopup insanlığın defteri dürülünceye kadar iyiliği emreden, kötülükten alıkoymaya çalışan, Allah’a, hesaba, öteye inanmış, ölünceye kadar zulme razı olmayacak denli yürekli, doğru, iyi ve güzelin bayrağını yere düşürmeyecek bir topluluk olacaktır.”
Devamı: https://www.dunyabizim.com/2022-sezai-karakoc-yili-olsun-makale,2464.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.