İnsanlık Tanrı’ya dair iki tür tasavvur üzerinde bulunur. Bunlardan ilki somut ikincisi ise soyut tanrı anlayışıdır.
Birincisinde “Tanrı” insanların muhayyilesinde yer etmiş olan bir biçime yahut varlığa indirgenir. İnananları onu karşılarında görmek, dokunmak beş duyuları ile algılamak isterler.
Bu bakımdan putperestlik gerçekçiliğin en şahika şekli iken günümüzde kılık değiştirerek materyalizm haline evrilmiştir... Ölü maddenin ölümsüz saltanatı…
Soyut Tanrı anlayışı ise vahiy vasıtasıyla insanlığa öğretilen “Tanrı” telakkisidir. Zamanla insanlar bu anlayışı bozup elleriyle yaptıkları somut bir şekli “tanrı” diye vehmedince, Allah göndermiş olduğu peygamberleri vasıtasıyla insanlığı bu sapkınlıktan arındırmıştır.
Bunun en anlamlı örneği Hz. Musa ile Kızıldeniz’i aşan İsrailoğullarının sahile ulaşır ulaşmaz elleriyle yaptıkları altın bir buzağıya tapmaya başlamalarıdır.
Aynı şey değişik bir şekilde Hristiyanların da başına gelmiştir. Hatırlanacağı üzere onlar teslis (üçleme) inancını edinmişlerdi. Baba, oğul (İsa) ve Rûhu’l-Kudüs… Teslis ile üç ayrı tanrıya mı iman etmektedirler? Verecekleri cevap “hayır” olacaktır; “Biz tek tanrıya inanıyoruz” diyeceklerdir. “O zaman teslisteki üç unsur tek bir varlık mıdır?” desek yine “hayır” diyeceklerdir. Üçü de ayrı şahsiyettir. Denilen son derece açıktır: 1+1+1= 1 yani 1=3 yahut 3=1.
Devamı: https://www.milatgazetesi.com/abbas-pirimoglu/hegel-ve-hristiyanlik/haber-240668
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.