Yıllar önce Ivan Illich, Amerika’nın ülkedeki çocuklara verdiği zorunlu eğitimin Vietnamlılara verilen zorunlu demokrasi ölçüsünde başarısız olduğunu yazmıştı. Söylemeye bile gerek yok ama yine de belirtelim; sadece Amerika’da değil tüm dünyada zorunlu, kitlesel eğitim hemen hemen aynı sonuçları veriyor.
Okullaşmanın öğrenci sayısından daha hızlı bir biçimde arttığı dünyada Illich’in sözleri ve modern zorunlu eğitime ilişkin tespitleri hâlâ geçerliliğini koruyor. Ne var ki Illich’e ait bir kavramsallaştırma ile söylersek eğitim bahsinde ülkelerin “sağduyusuz tutarlılık” ile yürüttüğü politikalar maalesef Illich’in ve benzerlerinin sesini bastırmış durumda.
Eğitim alanında faaliyet gösteren birisi olarak uzun yıllar içinde edindiğim tecrübe şu oldu: Kamusal bir sorun alanına ilişkin kolektif bir farkındalık için çağrıya dönüşen ses, çoğu zaman sessizliğe verilerek kısılır.
Eğitimin söz konusu olduğu durumlarda epey bir süredir, adına “kamuoyu” dediğimiz kitle için, farklı olan itirazları duymazlıktan gelmenin toplumsal bir alışkanlık, spesifik olarak konu ile ilgili dikkat eksikliğinin ise günlük rutin halini aldığı görülüyor.
Başarısızlık mevcut eğitim sistemleri için bir istisna değil; olağan bir durum. Aynı sistem içerisinde aynı iş ve işleyişte devam ederek “fark yaratmak” ve nihai sonucu değiştirilebilir görmek ise tam anlamıyla meseleyi kavrayış kalitemizi açık ediyor. Buradaki ısrar kuşkusuz tutarlı; ne var ki bu tutarlılık Illich’in on yıllar önce söylediği gibi sağduyudan yoksun.
Devamı : https://www.milatgazetesi.com/yazarlar/egitimin-trajik-kaderi/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.