Her türlü imkânı elde eden insanın nihayetinde neye ihtiyaç duyacağı tecrübelerle sabittir. İnsanın tabiatı gereği insandan uzak olması düşünülemez. İnsanı ancak insan dinler, anlar.
İnsanın biyolojik yapısından daha çok onun duygularla örülü dünyasının dilini anlamak gerekir. İnsanca bir dile erişmeden de insanın mutluluğa erişmesi zordur. İnsandan insana açılan yolların sürekli açık kalması gerekir ki sağlam, samimi bir sevgi dili meydana gelsin.
Üzdüğümüz, üzüldüğümüz; sevdiğimiz, sevildiğimiz nice anlar vardır. Gülümsemenin verdiği mesajı sayfalarca yazsak anlatamayız. Bir selama eş değer ne vardır? Kalpten kalbe esenlik bildirmektir selam. Selamlaşmak da insana özgüdür.
Dostu, dostları olmalı insanın. Dostun dosta sözü merhemdir. Gerçek dostlar sevgi istasyonlarıdır. Onların kalplerinde mola vermeli. Dostlarla birlikte geçirilen vakitlerde fiziki birliktelikten daha çok manevî birliktelik vardır. Somut dünyanın ötesine açılan kapılar aralanır, hikmetlere ulaşılır, orada da ruhların buluşması vardır. Bedenin olduğu her yerde ruh yoktur, ruhun bedene eşlik etmesi için samimi ortamlar ve dostlar gerekir. Bir dost selamı, hem bedene hem de ruha seslenir.
Günümüzde canı sıkılan insan çoktur. Nedir bu can sıkıntısı? Öyle anlaşılıyor ki bedenin ruha dar gelmesi hâlidir. Daha geniş bir an ve mekân ister ruh. Mekânı aşmak lazım. Ruh ötelidir, buralı değildir. Dolayısıyla ruhun istediği muhabbettir çünkü yaratılışın temelinde muhabbet vardır. Her şey özüne dönecektir, bu sözün hükmünü düşündüğümüzde ruhun da özü muhabbettir. Muhabbet ise ancak samimi dostların kalbinden sâdır eder.
Devamı: https://www.milatgazetesi.com/ali-bal/bir-gun-olunce/haber-245295
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.