İstiklal Marşımızın yazılmasının sene-yi devriyesinden mazi ile müstakbel arasında tarih bize kendimizi düşündürmelidir. Nereden geldik, ne olduk ve nereye gidiyoruz? İşte bu suallere cevaplarımız mensubiyet ve mesuliyetimizle yakından alakalıdır; milliyetçiliğimiz de tam bu noktada teşekkül eder. Nurettin Topçu bu meyanda “Milliyetçilik, Peygamber duasına mazhar olan Sultan Fâtih’in bıraktığı muhteşem mirastır. Bu miras içinde Mehmed Âkif de var. Bu milliyetçiliğin miracı ise göklere, Çanakkale’nin toprağına gömülen gövdelerden yükselen îmandır. İstiklâl Savaşını başaran da bu îmandır.”, tespitleriyle Akif’ten peygambere kadar bir bağ içinde Çanakkale, Akif ve İstiklal Savaşını birleştirerek bir şuur yolu çizer. Aslında müşterek değer zeminindeki öz söz ile ete kemiğe bürünür. Milliyetçiliğimizin miracı Çanakkale’yi bu bilinçle düşünerek her 18 Mart’ta tecdid-i iman eyliyor muyuz?
Nurettin Topçu Çanakkale’yi Niçin Seçiyoruz?/Çanakkale (Büyük Fetih) başlıklı yazısında “Çanakkale Türk’ün, en Allah’a yaklaştırıcı şehâdetle Ölmesini bildiği yerlerden biridir; Türk iradesinin ölümü yendiği zirvelerden biri olmuştur. Türk-lslâm kalesini yıkmak emeliyle, yedi asır üzerimize saldıran Haçlılar, hep Rumeli topraklarından geldiler. Orhan Bey den sonra ecdadımız, bu Haçlıları Rumeli’de durdurmak için, Belgrat, Viyana kapılarında altı asır Türk kanı döktü. Nihayet Türklüğün demir kapısının Belgrat veya İşkodra da olmadığı anlaşıldı. I. Cihan Harbi, Türklüğün demir kilidinin Çanakkale olduğunu öğretti. Bundan sonra, millî vatanımızın bir ucunda Kars kalesi, şimal barbarlarının mezarı, öbür ucunda Çanakkale, garb barbarlığının boğulduğu yer olacaktı.”, diyerek vatanın sınırlarını tarihimizle çizer. Nurettin Topçu 1952’de yazdığı bu konuşma metninden oluşan yazısında hem vatanın sınırlarını çizmekte hem de Çanakkale içerisinden Türk tarihine bakarak bir şuur hattı oluşturmaktadır.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.