Osmanlı Dönemi, adab-ı muaşeret kurallarıyla ön plana çıkmış bir dönem olup bu kurallar diğer dönemlerden farklı olarak yazılı kaynaklarda ilk defa Osmanlı Devleti zamanında kullanılmaya başlanmıştır. Özellikle bu kurallara İstanbul’un kültürü ve ahlaki yaşam biçimi öncü olmuş ve bu yaşam biçimi birçok kitapta yer almıştır. Bu kitaplar tarihsel nitelik taşımamakta olup çoğu zaman dönemin gerçek yaşantısına dair bizlere birtakım ipuçları veren niteliktedirler. Cumhuriyet Dönemi’ne gelindiği zaman Osmanlı’dan kalan kültür mirası hızlı bir yenilenme süreci geçirmiş, modernist ve geleneksel yaşam biçimleri bir araya gelerek birçok reform hareketinin temelleri atılmıştır.
Adab ve muaşeret
Topluluk olarak yaşayan insanların kendi aralarındaki uyumunu sağlayan ve toplumsal hayatı düzenleyen belli normlar vardır. Toplumu şekillendiren bu normlara dar anlamda terbiye ve nezaket kuralları denilirken geniş manada, “Adab-ı Muaşeret” denmektedir. Adap, “Edep” kökünden gelen bir kelimedir. Saygı, örf, adet, kibarlık ve zarafet gibi kavramları içinde barındırır. Muaşeret ise birlikte yaşayıp iyi geçinme anlamına gelir. İnsanları bir arada tutan ve ilişkilerini düzenleyen bu kurallara uyulmadığı takdirde herhangi bir yaptırım söz konusu değildir ancak; toplum tarafından kabul görmek ve saygın bir birey olmak adına bu görgü kurallarına tarihin her döneminde riayet edilmiştir. Toplumsal normlar, adap ve muaşeretten bahsederken ele alınan bu konuyu; üç kıta yedi denize hükmeden ve tarihin en köklü medeniyetlerinden biri olan Osmanlı Medeniyeti açısından değerlendirmek istiyorum.
Devamı: https://www.dunyabizim.com/mercek-alti/bir-osmanli-nezaketi-adab-i-muaseret-h47157.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.