Her şeye geç kalıyormuşçasına koştur koştur yaşadığımız bu hayatta insanların seslerinden, gözlerindeki ifadeden, mimiklerinden, hal ve hareketlerinden bir sorunu olup olmadığını, bir şeylerden korkup korkmadığını anlayabilmek ne kadar mümkün? Görmeyi/görünür olmayı önceleyen, hakikatle değil gerçeklikle yetinen teşhir toplumunda insanlar, insanın derdini yine insan alır diyerek bir durup dostunun, arkadaşının içinde bulunduğu ruh halini kavrayabilme noktasında emek harcamayı tercih ediyor mu? Ya da anlayabilsek bir şey değişecek mi? 'Acıdan kaçın, olumsuzluklardan sakın!' mottosuyla insanların acıdan, üzüntüden, sıkıntıdan kaçınmaları gerektiğini empoze eden olumluluk toplumunda artık insanlar birbirlerinin derdini dinlemeye ne kadar tahammül gösterebiliyor ki?
İşte Henry James'in usta kaleminden çıkan Yürek Burgusu romanının kapağını kapatırken zihnime üşüşen sorulardan sadece birkaçıydı bu sorular. Stephen King'in "Son yüz senede yazılmış en iyi doğaüstü korku romanlarından biri." olarak nitelediği eser bu noktada günümüz insanına çok şey söylemektedir. Nasıl mı? Gelin birlikte inceleyelim.
Yürek Burgusu Romanına Kısa Bir Bakış
Eserimize geçmeden önce belirtmeliyim ki klasik korku türünde bir eser okumayı bekliyorsanız yanılıyorsunuz; zira eserimiz daha çok psikolojik gerilim tarzında bir eserdir. Bir Noel gecesi buluşup birbirlerine ürkütücü hikâyeler anlatmaya başlayan arkadaş grubu arasından Douglas'ın kız kardeşinin mürebbiyesinin başından geçen ürkütücü bir olaydan bahsetmesi ve nihayetinde de olayı okumaya başlamasıyla –olay kaleme alınmış bir vaziyettedir- biz de yoğun psikolojik öğeler barındıran olayın sayfalarını çevirmeye başlarız. Artık anlatıcımız olayın başkahramanı mürebbiyedir.
Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/bir-yurek-burgusu-neye-isaret-eder-k5256.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.