Cihan Aktaş'tan: 'Rahima'nın hatırlattığı her şey

Kızım yarı yıl tatili için yolculuğa çıkmak istediğinde, aklıma gelen ilk ülke oldu Bosna. Avrupa’nın ortasında sayılır, yine de bize yakın. Arada sınırlar var, fakat şehirleri bir Bursa, bir Konya havası sunuyor. Ciddi sorunlarla boğuşuyor yıllardır, böyleyken dokusuna güvenebilirim. İki yıl önce gittiğimde, Saraybosna’da, Başçarşı Meydanı’nda suyundan içen misafirin en kısa zamanda şehre geri döneceğini söyledikleri çeşmeden su içmiştim. Geri dönemedim ama bir aklım orada. Aklım Şida teyzenin tünelinde, yıllardır maaş alamadıkları için grev yapan işçilerde, Srebrenitsa’nın kimliği tespit edilmemiş adsız şehitlerinde…

Boşnaklar unutulması imkânsız acılar yaşadı. Bununla birlikte bir taraftan unutmak zorunda savaşın çocukları, bugüne tutunmak için; diğer taraftan dünün acıları öylesine yoğun ki unutmaya çalışmanın kendisi bir yara sebebi olabilir.

İşsizlik, ödenmeyen maaşlar, rüşvet ve yolsuzluk haberleri… Bosna, asgari uzlaşma adına yakın geçmişi unutmuş gibi yaşamalıydı. Göstericiler ise derin hafızayı yaktılar. Başkentteki Cumhurbaşkanlığı binasında çıkarılan yangında paha biçilemeyecek tarihi ve güncel birçok belge, yargı kararları ve mikrofilmler zarar gördü. Kuşkusuz apaçık hayat kavgası ve geleceğe dönük güvensizlik an geliyor geçmişle hesaplaşma kusuru noktasına dayanıyor.   Fakat geçmişle hesaplaşmak nasıl mümkün olabilir, bir Srebrenitsa ile birlikte bu ağır yükü kimler, nasıl kaldırabilir?

***

Aida Begiç’le 2012 yılının yaz başı günlerinde sinema söyleşimizi gerçekleştirdiğimizde, gençlerin geçmişle bu zor, hassas ilişkisi üzerine de konuşmuştuk. O sırada “Çocuklar” (Djeca) filmini henüz tamamlamış, filmin adı konusunda bir karara varmaya çalışıyordu. Sanatçı sorumluluğu ve duyarlığı, adaletten yoksun bir uzlaşma nedeniyle acılarıyla yüzleşmeyi iç dünyasına terk eden bir halkın gençlerine mecbur olduğu açıklamaya yoğunlaşmıştı.

Yazının devamı için: http://www.dunyabulteni.net/yazar/cihan-aktas/19536/rahimanin-hatirlattigi-her-sey