Şişli'deki Ermeni madamın evini kiralamadan önce (bu madam yeni kuşaklara Rum diye öğretilmiştir, çoğu zaman da hiç lafı edilmemiştir) birkaç gün kaldığı otel...
Suriye cephesinden dönünce gittiği Zübeyde Hanım'ın Akaretler'deki evinde daha fazla kalamadığı için çıkıyor, bir süre arkadaşı Salih Fansa'nın Pera Palas'ın hemen karşı köşesindeki evinde kalıyor, bir süre de otelde... Sonra Şişli'ye geçiyor, oradan da Samsun'a, biliyorsunuz.
O tarihte, bir generalin kalabileceği daha iyi bir otel yoktu. Tokatlıyan diyeceksiniz... Pera Palas, İngiliz karargâhı Kroecker Oteli'nin hemen yanındaydı, İngiliz subayları da Pera Palas'ın barında... Orası, olup bitenleri yakından izlemek için daha uygundu.
Fakat bu basit ayraç, muhalif basın tarafından "1917 yılında itibaren evi gibi kullandığı ve üst düzey misafirlerini ağırladığı otel" yapılıvermiş!
Otel yöneticilerini kınamıyorum. "Agatha Christie'nin esrarı" ya da "Ahmet Ümit'in bilmemnesi" gibi zorlama atraksiyonlarla müşteri çekmeye çalışmak kendi ticari zekâlarının kanıtıdır. Bu arada Atatürk'ün kaldığı odaya da "kutsal sığınak" (sanctuary) muamelesi yapılacaktır.
Kınadığımız, Atatürk'ün en sıradan, en alakasız şahsi eşyasına bile "kutsal kalıntı" (relic) gözüyle bakan zihniyettir.
Böylece, peygamber efendimizin kutsal emanetlerine de bir tür "laik alternatif" yaratmış oluyorlar: "Sizin Hırka-i Şerif'iniz varsa bizim de Atatürk şapkamız var!"
Yazının devamı için: http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/ardic/2014/02/01/ataturk-unutkan-miydi
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.