“Hatasız kul olmaz”, bunu arabesk âleminin kralı bize yıllar önce ezberletti.
Ya lider? “Kul”sa elbette o da bunun dışında değil.
Bizim inancımıza göre herkes kuldur ve peygamberler dahi hatadan münezzeh değildir.
Fakat Türkiye’de yüksek sesle “bizim liderimiz hata yapmaz” marşını söylemeye devam edenler bir hayli.
“Hata yapmayan lider” miti Türkiye’nin siyaset dâhil birçok alanını zehirliyor. Lider kelimesi burada yetersiz kalıyor. Çünkü savunulan lider için, kurucu, kurtarıcı (halaskâr, münci), yaratıcı (mübdi) vb. sıfatları çok sık kullanılmıştır, hâlâ kullanılıyor.
Biz yine de “lider” diyelim. Lider şunu demiş olsa bile sonuç değişmiyor: “Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır…”
Türkiye’de “Ben ölümlüyüm” diyen lideri ölümsüzlük sıfatları ile anan bir sistem devam ediyor. Bu kült inşacılarının sistematik zihin oluşturma ameliyesinin sonucudur. Lider beklenen veya beklenmeyen bir zamanda ölmüştür! Bu kaçınılmaz sondur… Öldükten sonra geride kalan istismarcılarına dirisinden yararlanmaktan öte bir fayda sağlama imkânı bahşetmiştir. Onun adına konuşmak, onu öne koyup konuşmak, onu demoklasin kılıcı gibi tepede tutmaktan öte her fırsatta sağa sola sallamak…
Bazı işler, şeyler var ki, savunamıyorsunuz, akıl savunamıyor, vicdan savunamıyor…Hakikat kulağımıza “bu o gün de bugün için savunulamazdır” diyor.
Mesela Tayyip Erdoğan mevcut Diyanet İşleri Başkanı’nı Ak Parti Ankara il başkanı yapsa, bunu savunabilecek bir babayiğit çıkar mı?
Burada durup nefeslenelim!
Bir sonraki satırı okumak için acele etmeyelim. Tepkimizi zihnimizde saklayalım.
*
Diyanet İşleri Başkanı Rifat Börekçi Hoca 1930’da CHP’nin il başkanı yapıldı! Ölene kadar CHP il başkanı idi! Rejim mi laik değil, Atatürk mü?
Yoksa Atatürk usulü laiklik bu mu?
Şimdi biz bunu yazmakla Atatürk’e saygısızlık mı ettik?
Bu sorunun cevabı yok!
O zaman ne yapılıyor?
Diyanet Reisini tek partinin il başkanı yapma fikrini savunamayanlar, Atatürk’ü kalkan yapıyorlar. Atatürk’ün yaptığı başka büyük işleri öne sürerek linç kampanyaları düzenliyorlar.
Ne yazık ki savunanlar savunduklarına nisbetle çok küçük! Zihin dünyaları çok mahdut!
Şunu söyleyin, başımızın üstünde yeriniz olsun; hakikat nezdinde yanlış da olsa, kendi doğrunuzu söyleyin:
“Ayasofya zatin camilikten çıkarılmalıydı, çıkarıldı. Bugün cami yapılması da yanlıştır.”
Bunu söyleme hakkınızı sonuna kadar savunuyoruz! Fakat bunu söylemeye yüreğiniz yetmiyor, tarih ve millet nezdinde kabul görme imkânı olmadığını biliyorsunuz. Hemen mukaddes muamelesi yaptığınız kültçülüğe sarılıyorsunuz.
Yırtınırcasına haykırıyorsunuz: “Hoca Atatürk’e hakaret etti!”
Neden hakaret etsin ki?
Adı geçmiyor, ima bile edilmiyor. Onun Atatürk’ü kastettiğini siz söylüyorsunuz. Fakat bir mabedin amacı dışında kullanılmasını hem de dinî delilini de ortaya koyarak eleştiriyor. “Hoca bunu nasıl yapar!” Bunu hoca yapmayacak da kim yapacak?
“Vay sen Atatürk’e hakaret ediyorsun!”
Asıl bu sahtekârca tutum Atatürk’e hakarettir!
İşte bir zamanların meşhur şovmeninin yazı başlığı: “Atatürk’ü yalan ve iftirayla gözden düşürmek mümkün mü?”
Yalan olan nedir? Ayasofya’nın camilikten çıkarılması mı? Minarelerinden ezan sesinin kesilmesi mi? Fatih Sultan Mehmed’in vakfiyesinin ihlali mi?
“Hata hatadır” diyebiliyor musunuz? “O da hata yapabilir”, diyebiliyor musunuz? Diyemiyorsanız, onu ilahlık mertebesine yükseltiyorsunuz demektir!
Bu kültçülüktür!
21. yüzyılda kültçülük!
Muasır medeniyet bu mu?
“Atatürk’ü yalan ve iftirayla gözden düşürmek mümkün mü?” sorusunun cevabı: Evet sizin Atatürk yüceltmek iddiasıyla uydurduğunuz yalanlar ve iftiralar onu gözden düşürecek!
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.