Bugünün hâfızasında “Gazi hazretleri”nden kimin kastedildiğine dair fazla iz yoktur. Soyadı kanununa kadar gazeteler bu şekilde yazardı ve herkes cumhurbaşkanına öyle hitap ederdi. Dinî arkaplanı çok güçlü bir ünvandı ve ismin önüne geçmişti.
1932’de Fenerbahçe Kulübü’nün binası yandı. O zamanlar kulüpler büyük paralarla oynamayan amatör kurumlardı. Kulüp binasının yapılması için kampanya açıldı. Hepi topu 776 lira toplanmıştı.
İşite tam o sırada, Gazi Hazretleri imdada yetişti.
Fenerbahçe Kulübü’ne 500 lira bağışladı. Bu gerçekten yüksek bir meblağdı. (Bir milletvekili maaşı). Gazeteler bunun için çok övücü ifadeler kullandılar. Büyük rehber sporcu gençliğe karşı emsalsiz alâka göstermişti. Türkün en arka saflarda kalmış teferruat kabilinden işlerinde bile yüksek rehberliğini esirgemeyen ve himayesini bezleden büyük Gazi spor ve bittabi gençlik ve memleket işlerinin ön safında bulunan Fener’e yardım işinde gençliğe pişva (öncü) olmuş bulunuyordu…
Neyse ki, bu bağışla ilgili Cumhurbaşkanlığı Genel Sekreterliği’nden çekilen telgrafın metni de gazetede yer alıyor. Bu telgrafın ibret nazarıyla okunması lâzımdır.
“Gazi Hz. nin teberrularını bildiren mektup sureti şudur:
Ankara 19-6-932
Fenerbahçe spor kulübü idare heyetine
Yeni kulüp binanızın inşasına yardım olmak üzere Resicumhur Hz. nin emirlerile İş Bankası ile heyeti idare namına 500 lira gönderilmiştir. Alındığının iş'ar buyurulmasını rica ile hürmetlerimi takdim ederim efendim.
Kâtibi Umumî namına Hasan Rıza” (Cumhuriyet 21.6.1932)
Cumhurbaşkanı, özel görünümlü bir bankanın idare heyeti namına bağışta bulunabiliyor. Bunu bankaya vereceği bir talimatla şahsı adına yapabilirdi. İşin içine idare heyetini neden ve nasıl katıyor? Banka yönetimi adına karar verme yetkisini kendinde bulabiliyor demek ki. Tabii bu bankanın umum müdürü Celal Bayar var bir de. O ne oluyor?
İş Bankası’nın sıradan bir banka olmadığını hatırlamanın zamanı. İş Bankası esas olarak, Hind Hilafet hareketinin Millî Mücadele’ye destek olmak maksadıyla gönderdiği bağışlardan Mustafa Kemal Paşa’nın tutumluluğunu göstererek harp sırasında bir kenara ayırdığı paralarla kuruluyor. Falih Rıfkı dahi buna itiraz ediyor, sağlığında etti mi bilinmez, sonradan yayınlanan kitaplarında bu itirazı dile getiriyor. Hilafet Hareket’inin belli bir maksadın gerçekleşmesi için çoğunluğu fakir Hind Müslümanlarından topladığı paralar böylece Türkiye’de bir bankaya sermaye oluyor!
“Etik” demeyeceğim, bunun ahlakiliğini sorgulayan bir zihin Türkiye’de gelişmedi. O yaptıysa doğrudur, vardır bir kerameti goygoyculuğu bugüne kadar geldi. Bugünden sonraya gitmeli mi? Bana kalırsa gitmemeli.
O devri dikkatle inceleyip, bazı çok bilinen yanlışları, yalanları, keyfilikleri ortaya dökmeliyiz. Tarihi doğru veya yanlış gerçekliği ile kabul etmeliyiz. Türkiye kemalizm kültü ile 1950’lerden beri mücadele ederek var olmaya çalıştı. Kemalizm kültü seçimi kazanan siyasilerin tepesine demoklesin kılıcı gibi sallandırıldı. 1950’de Kemalizm kültü reddedilebilse idi, hiç şüpheniz olmasın ki siyasetimiz başta olmak üzere ilmimiz, düşüncemiz, daha sağlıklı olurdu. Türkiye daha sağlıklı ve kudretli bir ülke olurdu!
Türkiye’nin en başarılı hükümetleri, kemalizm kültü ile arasına en fazla mesafe koyanlarıdır. Bunun zıddı darbe hükümetleridir. Onlar kültü ayakta tutmak için her türlü gayreti gösterdiler, fakat Türkiye onların devrinde her bakımdan battı, geri gitti.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.