Ebu Gureyb'te mahkûmların üzerine işeyenler veya kutsal kitapları yakanlar, Guantanamo'da işkence edenler kravatlı, iyi giyimli, başları açık ve sakalsızdılar ne de olsa; medeniydiler. Norveç'te 78 kişinin canına giren Breivik ise olsa olsa 'ruh hastası'ydı; aynı Hitler gibi. Akıl sağlığı yerinde bir Batılı böylesi gayri medeni bir işe soyunabilir miydi hiç? Ya da Amerika'da nerdeyse ayda bir okul veya sinema basıp, insanları makineli tüfekle tarayanlar da ancak deli olabilirdi; böylesi yanlış davranışlar ergenlik eşiğini çoktan geçmiş, olgun ve medeniyet beşiği bir ülkenin vatandaşlarından sadır olmazdı.
Müslümanlar ise olsa olsa ergenlik çağından çıkamamış, tepkisel ve akılsız bir insanlar gürühuydu. Çabuk sinirlenip, ortalığı ateşe veren zavallılardı. Zaten gülmeyi de bir türlü öğrenemediler gitti. Gülüp geçmelilerdi oysa. Vatanları işgal edilmiş, çocukları yetim bırakılmış, kadınlara tecavüz edilmiş, erkeklerin kurşuna dizilmiş olmasına gülmeyi öğrenemediler gitti. Sonunda inandıkları her şeye küfür edildiğini görünce de şirâzeleri kaydı. Ah bu Müslümanlar, hep bu Müslümanlar. Ne idüğü belirsiz kaçıklar. Hâlbuki onlar olmasa Ortadoğu, aydınlanmış, pırıl pırıl, cennet mekân bir diyâr olurdu.
* * *Burada uzun uzun neo-kolonyalizm üzerine analizler döktürüp, aydınlanmacı anlayışın marazlarından bahsedip, 'uluslararası kamuoyu'nun Müslümanlara uyguladığı sembolik/teröre sözü getirip yeni bir paradigmatik bakışa ihtiyaç olduğunu yazabilirdim. Ancak geçtiğimiz hafta 'yerli kolonyalizm'in çemberinden geçmiş olsa da en nihayetinde Müslüman bir ülkede yetişmiş 'aydınlar'ımızın Müslümanlar ve İslâm üzerine yazdıklarını okuduktan sonra içimden bundan fazlasını ifade etmek gelmedi. Ne diyeyim, bizi gidi Müslümanlar...
26.09.2012 Yeni Şafak
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.