1904’ün 26 Mayıs’ında doğup 1983’ün 25 Mayıs’ında bu dünyaya veda etti. Yunus Emre, Niyazi Mısri ve Eşrefoğlu Rumi’yi bir kenarda tutarsak şiirin tadına ilk onunla ulaştım diyebilirim. Akif’in şiirinde soylu bir öfke, gür bir seda buldum. Bu soylu öfke ve gür seda ile Necip Fazıl şiirinde gürül gürül akan coşku, lirizm ve metafizik duyarlığı buluşturarak iki şairin yüreğini bir noktada uzlaştırmaya çalıştım. Birini diğeri ile telif ettim. Akif’in şiirlerini okuyarak yaşadığım zamanın muhasebesine yönelirken, Necip Fazıl şiirleriyle kendimi evden dışarı atarak meydanlara fırladım. İkisini de dertlerime ve kaygılarıma yakın buldum. İkisinde de ümidimi tazeledim. Ömrümün dört yol ağzında yürürken önüme çıkan iki şairi de içimde birbiriyle barıştırdım. Akif daha çok camilerin Necip Fazıl ise salonların kürsüsünden yazdıkları şiirin gereğini yerine getirmeye çalıştı. Yakın dönem şiirimiz bu iki şairimizin açtığı iki mecradan yürüyerek bugünlere gelmiştir. Mehmet Akif şiirinin düşünsel iklimini devam ettirenlerle Necip Fazıl şiirinin fikri temellerini sürdürenler iki koldan aynı noktada birleşmektedir. Her iki şairimize de rahmet olsun.
Devamı: https://www.milligazete.com.tr/makale/7214472/huseyin-akin/necip-fazil-ve-akif
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.