Kendisine rahmet ailesine ve sevenlerine başsağlığı diliyoruz. Şimdi onu daha iyi anlamamız ve rahmetle anmamıza vesile olması için siz sevgili okurlarımı bundan bir müddet evvel Şiar dergisinin 32. sayısında yayımlanmış olan aşağıdaki yazıyla baş başa bırakıyorum.
Maraş’ın “Yedi Güzel Adam”ından biri. Zihni yormayan, gönlü boşta koymayan bir entelektüel. Güzelliğini ne isimler nakarat ve saltanatına ne de kafiye yakınlık ve ünsiyetine borçludur. Gelecek nesillere anlamlı bir model ve serüven bahşetmiştir. Bunu, yaşadığım hayata tanıklık eden eş, dost, akraba ve arkadaşlarımın zihnindeki “Rasim Özdenören” imgesini esas alarak söylüyorum. Bugün yaşı kırk-elli civarında, cami ile okulu barıştırmış olan yetişkin kuşak onun iki feyiz noktasından istifade etme şansını yakalamıştır. Bu feyiz noktalarından biri düşünce diğeri ise edebiyattır. Hatta onda düşüncenin bir duyarlığa dönüşüp edebiyatın önüne geçtiğini bile söyleyebiliriz. Zira edebiyatı söyleme biçimi olduğu kadar eyleme biçimi olarak da hayatına katabilmiştir. Cahit Zarifoğlu ile tek sayı çıkardıkları “Açı” isimli dergiden lisede yayımladıkları “Hamle” dergisine, Nuri Pakdil çevresinde kurulan Edebiyat ve Cahit Zarifoğlu, Akif İnan gibi şairlerin öncülük ettikleri Mavera dergisine kadar neredeyse bütün bir ömrünü sayfalar ve satırlar arasında sahih insan yetiştirmeye adamıştır. Edebiyatta yürüyüşün nasıl olması gerektiğini merak edip öğrenmek isteyenler için Rasim Özdenören’in yürüdüğü yollar ve bıraktığı izler aydınlatıcı ve yol göstericidir. Anadolu’dan tahsil için büyük şehirlere gelen gençlerin bir şeyler öğrenmek kadar sahip oldukları değerleri muhafaza gibi bir gayretleri de vardı. Edebiyat, kültür ve sanatla ilgilenen gençlerin yerli bir damarı takip eden yazar ve fikir adamlarına ihtiyaçları vardı. Çoğunlukla resmî ideolojinin görmezden gelip kamufle etmeye çalıştığı bu kişilerin görünürlükleri dergiler vasıtasıyla ortaya çıkıyordu.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.