Üretime ve tüketime yönelik kendi kutsallarını egemen kılmak için kutsalla direkt ya da dolaylı anlamda ilişkili ne varsa hepsine karşı savaş açıp tavır geliştirir. Adına dünya dediğimiz pazarda insanın elini kuvvetlendirmeyen her şey gibi şiir de değersiz ve itibarsızdır. Octavia Paz’ın diliyle söyleyecek olursak, “Şiir kentsoyluyu ne aydınlatır ne de eğlendirir. Bu nedenle sürgüne gönderir şairi. Onu asalak ve aylak kılar. Şairlerin tarih boyunca ilk kez çalışmalarının meyvesiyle yaşamamaları buradan ileri gelir. Şair hiçbir işe yaramaz. Öyleyse hiçbir şey getiremez. Şair başka bir uğraş edinmeli, diplomat ya da üçkâğıtçı olmalı ya da açlıktan ölmelidir”.
Aslında bu durum dünyanın realitelerine rağmen şiir yazan şaire bir tür had bildirme biçimidir. Zavallı şairin pazara sürecek bir mahsulü yoktur ki satsın. Kapitalizm bütün uğraşları işe, bütün ödülleri paraya indirgeyen sistemin adıdır. Şairin emeği ve de mahsulü ne pazara sunulabilir ne de beğeniye ve pahaya odaklanmış nazara. Varsıl bir şairin uzaktan nasıl göründüğünü, yaklaştıkça nasıl da görünmez olduğunu bir düşünün.
Devamı: https://www.milligazete.com.tr/makale/6527730/huseyin-akin/siir-kapitalizme-kafa-tutar
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.