"İnsan bağımlı bir varlıktır. (...) Tab'an medeni, yani tabiatı itibarıyla kendi varlığını tek başına temin etmekten aciz, varlığını sürdürebilmek için başkalarının desteğine bağımlı bir varlık.
"İnsan dünyaya geldiğinde eksiktir; hem bedeni hem de akli kemalini çevresi ile irtibatı içinde kazanır; bu çevrenin mütemmim cüzü diğer insanlardır.
"İnsan bedeninin kemali, organlarının bütün için gerekli fonksiyonları ifa edecek hale gelmesi ile tahakkuk eder.
"Aklın kemali ise ancak insanın kendi dışındaki nesneler ve insanlar ile irtibatı içinde mümkündür. Her şeyden önce bir dili öğrenmek için, o dilin konuşulduğu bir çerçevede yaşamak gerekir.
"Diğer bir cihet ise kavramların oluşturulması, sözler ve hadiseler arasında fark ve benzerlik üzerinden irtibatlar kurarak, tasnif edebilmek de aklın kemalini elde etme sürecini ifade eder. Bütün bu ve benzeri faaliyetler, aynı zamanda bir topluma aidiyetin kazanıldığı, bağımlılık ilişkileri olarak tahakkuk eder. Bu bağımlılık ilişkileri insanlara belirli bir yaşına kadar <işler böyle oluyor> şeklinde, alternatifsiz bir yol olarak gelirken, olanı olması gereken olarak sunar.
"Ancak aklın kemalinin asgari mertebesi ile birlikte olanın olması gereken olup olmadığı sorusu bazı insanlar için taayyün eder.
"Akli faaliyetler insanın önüne farklı farklı alternatifleri fark etme imkanını sunar. Daha farklı ifade etmek gerekirse olanın olması gereken olup olmadığı sorusunu, aklını yeterince kullanan ve akli olarak belirli bir kemale ulaşmış insanlar görebilir. Bu soruyla birlikte insan bağımlılıklarını en azından o halleri ile zorunlu olarak görmeyi aşarak, mevcut bağımlılıkların mümkünlerinden biri olduğunu fark eder. Bağımlılıklarını ihtiyar ederek üstlenme ile birlikte, o zamana kadar bir fonksiyon olarak zuhur eden, mükellefiyet haline gelir.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.