Yıllardır uzun tutukluluk sürelerinin “peşin cezalandırma” olduğunu, adalete sığmayacağını ve bu arada “tutuklu yargılama” rejiminin sakıncalarını anlatmaktan dilimizde tüy bitti ama yasama organının müdahalesine kadar değişen bir şey olmadı. Özel yetkili mahkemeler bildiğini okumaya devam etti.
Nihayet görevlerine son verilen bu mahkemeler eliyle yürütülen davalarda sanıklar neredeyse prensip olarak tutuklu yargılanıyorlardı. Kaçma şüphesi denildi mi akan sular duruyordu; savcıların talepleri üzerine hâkimler derhal tutuklama kararı veriyorlardı ve tutukluluk hali de çoğu zaman devam ettiriliyordu.
İnsanlar yıllarca cezaevi parmaklıkları arkasında yargılamalarının bitmesini beklediler. Nedense bu yargılama süreçleri de bir türlü bitirilemedi. Ne evrensel hukuk ilkeleriyle ne insan haklarıyla bağdaştırılması mümkün olmayan utandırıcı bir tablo çıktı ortaya. Kimileri beş yıldır, kimiler altı yıldır, kimileri yedi yıldır cezaevinde yatan, ama yargılamaları bir türlü bitirilemeyen insanlar vardı karşımızda. Bu insanların siyasi görüşleri veya kendilerine isnat edilen suçlar ne olursa olsun, maruz bırakıldıkları durum kabul edilemezdi.
Haklarını yemeyelim, devlet ve hükümet yetkilileri de bu problemin farkındaydı ve baştaCumhurbaşkanı Gül ve Başbakan Erdoğan olmak üzere birçoğu konuyla ilgili şikâyetlerini dile getirdiler. Hatta durumun düzeltilmesi için Adalet Bakanlığı bir düzenleme de yaptı. Ama bu konudaki kararlar nihayetinde mahkemelerin takdirine bağlı olduğundan o yönde takdir kullanılmadığı için uzun tutukluluk süreleri problemi çözülemedi bir türlü.
Yazının devamı için: http://haber.stargazete.com/yazar/cumhuriyetle-zaman-ayni-manseti-atiyorsa/yazi-855233
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.