Hem çizgilerini, hem çizgisini beğenerek takip ettiğim Osman Turhan, yaşadığımız kavga ve gürültünün en önemli sebeplerinden birinin, memleketteki şair yetersizliği olduğunu söyledi, yazdı.
Yanılmıyorsam aynı gün, Yeni Şafak yazarlarından Ali Nur Kutlu da şu soruyu sordu: 'Bu ülkenin şairleri nerede?'
Bu, elbette, bir yoklama sorusu değildi. İslam dünyasında onca mezalim ve haksızlık olurken, şairlerimizin 'çiçekli-böcekli' metinler yazdığına dair bir sitemdi sadece. Evvela şunu söylemek isterim: Çiçek-böcek diye küçümsediğimiz için, topraktan, tabiattan, fanilik duygusundan koptuk; dolayısıyla merhametten, insaftan, sadelikten uzaklaştık. Acımasızlığımızın bir nedeni de budur. Evet, dünyanın dibi içimize çöktü. Zihnimiz ve ilişkilerimiz, adeta, çarpık yapılaşmaya döndü.
Kalbimizi biraz açarsak, üzgünlüğümüz ve şaşkınlığımız ortaya çıkar. Demem o ki, ülkenin şairlerinde derman bırakmadılar. Onlara, ancak küçük alanlarda hayatlarını ve sözlerini sürdürme imkânı tanıdılar. Ölmeyecek kadar. Gazetelerde, reklam gelince ilk feda edilenin kültür-sanat sayfası olması gibi.
Yazının devamı için: http://yenisafak.com.tr/yazarlar/Ibrahim_Tenekeci/sairleri-nicin-oldurmeliyiz/47874
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.