En acımasız orduların yerle bir ettiği, taş üstünde taş bırakmadığı bu coğrafyada aynı zamanda demografik bir yıkım da söz konusu olmuştur. Batı'nın var olduğu günden bugüne kadar devam ettirdiği ancak çektiği perdeyle göstermediği yağmacı, talancı ve hoşgörüden yoksun yüzü Endülüs'ün enkazı üzerinde bir kez daha bayrağını dalgalandırmıştır. İnsan hakları ve demokrasi havarilerinin her çağa sıkıştırdıkları bir katliam muhakkak çirkin yüzüyle insanlığa selam çakmaktadır.
Prof. Dr. Lütfi Şeyban, "Endülüs: Cihat, Reconquista, Concivencia" isimli eseriyle bizleri bir zamanlar yaşamış örnek bir İslâm Devleti'nin topraklarında gezdiriy rüya gibi gelip geçen bu "saadet" devrinin yeniden yaşanması için de fikirler veriyor. Kitap, Endülüs adının kökenlerini açıklayarak başlıyor. Burada çeşitli zamanlarda bölgeye hâkim olan güçlerin mücadelesi ve Endülüs'e verdikleri isimler anlatılıyor. Yazar, Endülüs'ün önemini ve tarihteki yerini Haçlı fikrinin ortaya çıkmasına sebebiyet vermesi dolayısıyla kalın çizgilerle çiziyor. Basit olarak Haçlı zihniyetini ve Haçlı hareketlerinin toplu ve aynı hedefe ulaşmak maksadını güttüğünü düşünürsek Endülüs'ün önemini daha iyi kavrarız. Avrupalı, kendinden olmayan kültürlere tahammül göstermeyi hiçbir zaman öğrenemedi. Kendinden olmayanları yok etmek uğruna düşmanlarıyla dahi ittifak yaparak onları sindirmeyi denedi. Anadolu dışında bu hususta öyle ya da böyle başarılı olduklarını söyleyebiliriz. Endülüs'ün başına gelenleri Hristiyan dünyasının İslâm'a ve Müslümanlara bakışı çerçevesinde değerlendirmek doğru olacaktır. Hz. Muhammed döneminde Hristiyanlara karşı genel olarak bir sevgi ve müsamaha duygusu hâkimdir. Bu duygular Dört Halife ve Emeviler döneminde de devam etmiştir. Fakat Hristiyanların İslâm fetihleri genişledikçe ve "rahatları bozuldukça" Müslümanlara bakışı hoşgörüden uzak ve saldırgan bir kimliğe bürünmüştür. Müslümanların ilerleyişi İslâm ve onun peygamberi hakkında iler tutar yanı olmayan iddiaları ve daha kötüsü inanışları beraberinde getirmiştir. Avrupa karasalında eğitimden, sorgulamadan ve serbest düşünme “fikrinden” uzak, sadece yakın çevresiyle etkileşim içinde bulunan zavallı halkı, Müslüman korkusuna ve onlara karşı sebepsiz kine ve öfkeye sevk eden de budur. Bazen de en güvendikleri ve sorgulamayı akıllarına dahi getirmedikleri ruhban sınıfının önüne koyduğu yemeği yemekten başka ve gereksiz korku öfke duymaktan başka yapacak bir şeyleri olmaması normal geliyor. Seçkin sınıflara kayıtlı olmamak ve sadece yönetilen olmak bunu gerektiriyor çünkü.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.